Μέσα στον ακατάβλητο χρόνο που προχωρά προς τον θάνατο, καταγράφονται ιστορίες πλασμένες από την ακατάληπτη δύναμη της ζωής. Ο έρωτας έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, φέρνοντας τους ήρωες σε επαφή με την απόλαυση και τον πόνο. Βιώνοντας βαθύτατα τα ακραία αυτά συναισθήματα, οι ήρωες αποκτούν κάτι το εξαιρετικά ανθρώπινο και γι’ αυτό αρχετυπικά θεϊκό. Μέσα από το εσωτερικό πρίσμα κάθε ιστορίας διαθλάται το φως, διαχέοντας τις διαφορετικές του κάθε φορά αποχρώσεις.
