Σε αυτό το σύντομο μυθιστόρημα, όπου ελάχιστα συμβαίνουν στην πραγματικότητα, όπου οι εντάσεις δεν προκύπτουν μέσα από πολλά λόγια αλλά αναδύονται μέσα από αινιγματικές σιωπές, παρακολουθούμε τον ομώνυμο πρωταγωνιστή και τα άτομα του κύκλου του μέσα στην καθημερινότητα. Ο Αρμάν συζεί με τη Ζαν, μια χήρα μεγαλύτερή του, η οποία τον στηρίζει οικονομικά και τον αγαπά, αφήνοντάς του συγχρόνως μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Ο Αρμάν δεν εργάζεται και βολτάρει συχνά, πρωί και βράδυ. Κάποια στιγμή συναντά έναν παλιό φίλο, τον Λουσιέν. Αυτός δεν είχε την τύχη του Αρμάν, παρέμεινε φτωχός, ντροπαλός, άγαρμπος σε κάθε του χειρονομία και κοινωνικά αμήχανος, πλην όμως, για τον κεντρικό ήρωα αποτελεί τον «μάρτυρα ενός επώδυνου παρελθόντος». Ωστόσο, πώς ακριβώς εμπλέκεται στη συγκεκριμένη ιστορία η Μαργκερίτ, η μικρότερη αδελφή του Λουσιέν; Η ευαίσθητη, ιδιόρρυθμη, αναλυτική γραφή με την οποία ο συγγραφέας αναδεικνύει τις πλέον λεπτές αποχρώσεις των ανθρώπων, από τη ρευστή επιφάνειά τους ως το απώτατο βάθος των ψυχών τους, έχει συγκριθεί με εκείνη του Μαρσέλ Προυστ. Ο Εμμανουέλ Μποβ είναι ένας δεινός, σπάνιος, διαχρονικός παρατηρητής της ζωής, των σχέσεων, του κόσμου.
