Στην εποχή που τα ζευγάρια δεν είναι «μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει», παρά μέχρι να χωρίσουν οι ίδιοι, και στο περιβάλλον της επαναδιαπραγμάτευσης του ρομαντικού έρωτα, της συντροφικότητας και της μητρότητας με αφετηρία τα φεμινιστικά κινήματα, η συλλογή διηγημάτων Ας είμαστε ευτυχισμένοι εδώ πέρα περιέχει δέκα ιστορίες, των οποίων η πρωταγωνίστρια, φρέσκο-χωρισμένη και με ένα παιδί στις πλάτες, συναντά εκ νέου εκείνη τη ματιά, φορτωμένη πληγές κι ερωτηματικά, που τόσες φορές απαντάται στις απαρχές της λογοτεχνίας.
Το σπίτι μισό-άδειο, οι τριβές για τα αποκαΐδια ενός πολέμου, η πικρία των τελευταίων αποτυχημένων συνευρέσεων πριν την οριστική ρήξη, η νέα μεταβατική καθημερινότητα του παιδιού, συνθέτουν σταδιακά ένα λυσσαλέα μοντέρνο πλαίσιο στον έρωτα, τις σχέσεις και την οικογένεια. Η έλλειψη σταθερότητας μεταφράζεται σε περιπέτειες, ραντεβού, σεξ, νυχτερινές εξόδους και μια φυγή προς τα μπρος, όμως ο χρόνος των αλλαγών –η Βανίνα Κολαχιοβάνι, ως ποιήτρια, το γνωρίζει πολύ καλά– είναι αργός, πολύ αργός, σχεδόν στάσιμος, κι οφείλεις να τον γευτείς όπως το δηλητήριο.
