Στο μυθιστόρημα "Ας με λένε Γκάντενμπαϊν", ένας ξένος βγαίνει από ένα μπαρ για να βρεθεί λίγο αργότερα νεκρός στο αυτοκίνητο του. Ο αφηγητής, έχοντας ακούσει τυχαία θραύσματα συζητήσεων, συναρμολογεί την ιστορία αυτού του ανθρώπου, ή μάλλον δύο ιστορίες, δύο εκδοχές, με δύο διαφορετικούς ήρωες: τον 'Εντερλιν και τον Γκάντενμπαϊν. Όσο για τον Γκάντενμπαϊν είναι ο ίδιος ένας παρατηρητής: παριστάνοντας τον τυφλό παρακολουθεί τους άλλους: τους βλέπει όπως πραγματικά είναι· μιας και τον θεωρούν αόμματο δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να φτιασιδωθούν για χάρη του. Ο Γκάντενμπαϊν, όπως όλοι οι ήρωες του "εγωτιστή" Φρις, είναι άνδρας: his life as a man· οι σχέσεις του με τις γυναίκες -την ηθοποιό Λίλα και το call-girl Καμίλλα- ξεδιπλώνουν τις σχέσεις των ανδρών με τις γυναίκες· μια επιφάνεια κινούμενης άμμου.
Ο Μαξ Φρις (1911-1991) γεννήθηκε στη Ζυρίχη, ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου και πέθανε στην πόλη του, που τη θεωρούσε το πιο βαρετό μέρος πάνω στη γη. Σπούδασε αρχιτεκτονική και γερμανική φιλολογία, και εργάστηκε ως δημοσιογράφος μέχρι να αφοσιωθεί στο γράψιμο (το 1955). Μαζί με τον Φρίντριχ Ντύρενματ αποτελεί τον εκπρόσωπο της σύγχρονης ελβετικής λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα έργα του είναι τα θεατρικά "Ο κύριος Μπίντερμαν και οι εμπρηστές" και "Ανδόρα", τα μυθιστορήματα "Στίλλερ", "Το όνομά μου ας είναι Γκαντενμπάιν", "Ο Κυανοπώγων", καθώς και τα ιστορικά μελοδράματα "Το Σινικό Τείχος" και "Όταν τελείωσε ο πόλεμος". Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους συγγραφείς της μεταπολεμικής εποχής: ο Μαξ Φρις σχολιάζει τα διλήμματα του εικοστού αιώνα, περιφρονώντας τα χρηστά ήθη και τις ηθικές επιταγές της αστικής Ευρώπης.
(Φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
