Το "Άσμα Ασμάτων", που στα εβραϊκά ονομάζεται "Σιρ Χασσιρίμ" (το ωραιότερο από όλα τα τραγούδια" και στα συριακά "Χοκμετό ντε Χοκμετό" (σοφία πάσης σοφίας), είναι ένα ερωτικό γαμήλιο βουκολικό τραγούδι των Εβραίων, από τα ωραιότερα ασφαλώς αυτής της κατηγορίας, του οποίου την πατρότητα των στίχων αποδίδουν στον βασιλέα Σολομώντα, διότι έτσι "δηλώνεται" από τον πρώτο κιόλας στίχο.
Ως κείμενο, αναμφίβολα, θα αποτελεί στο διηνεκές μέγιστο πειρασμό για ιστορικούς, φιλολόγους, θεολόγους, εθνολόγους, κοινωνικούς ανθρωπολόγους, λαογράφους και λογοτέχνες, ώστε να ασχοληθούν μαζί του, αφού τα "προβλήματα ερμηνείας" του περιεχομένου του δεν είναι εύκολο να λυθούν όταν μελετηθούν κάτω από μία και μόνον από τις προαναφερθείσες επιστημονικές οπτικές. Χωρίς να είναι αυτό το θέμα που θα μας απασχολήσει στην παρούσα έκδοση, θα μπούμε ωστόσο (στην εισαγωγή) στο πεδίο των θεολογικών και φιλοσοφικών ερίδων και αντιπαραθέσεων σχετικά με το εάν πρόκειται για θεόπνευστο κείμενο και επιδέχεται μόνον αλληγορική ή τυπική (προφητική) ερμηνεία ή εάν πρόκειται για φιλολογικό κείμενο και δη για δημοτικό τραγούδι οπότε επιδέχεται μόνον κατά γράμμα ερμηνεία των στίχων του και συνάμα θα εκφράσουμε την άποψή μας επί αυτού του ζητήματος. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
