[...] Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι σχέσεις ανάμεσα στους άραβες και του ισραηλινούς άλλαξαν σε σημείο που να μην αναγνωρίζονται. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν έσφιξε το χέρι του Γιάσερ Αραφάτ στον κήπο του Λευκού Οίκου. Όμως, η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι κάποιο θεωρητικό θέμα, αλλά αφορά τη διπλωματία ή τις πράξεις των πολιτικών. Ο Ούζι και ο Μπασάμ μιλούν με ειλικρίνεια για τον πόλεμο και για τον τρόπο με τον οποίο κάποιοι, που μάχονται ο ένας τον άλλον, στο τέλος υποτάσσουν τα προσωπικά μίση και ενώνουν τις δυνάμεις τους για ν' αγωνιστούν για την ειρήνη. Ο αγώνας αυτός συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
(από τον πρόλογο του Πίτερ Ντέιβιντ)
Η συγκλονιστική παράλληλη βιογραφία δύο ανθρώπων που
- ξεκίνησαν ως αντίπαλοι,
- πολέμησαν μεταξύ τους
- και τώρα γράφουν για την ειρήνη...
Ο Ούζι Μαχνάιμι, γιος στρατηγού, ήταν ένας νεαρός ισραηλινός στρατιώτης, όταν πολέμησε για πρώτη φορά το 1973 στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.
Το 1982 ανήκε στην ισραηλινή φάλαγγα κρούσης, που εισήλθε βιαίως στη Βηρυτό για να εκδιώξει την οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) του Γιάσερ Αραφάτ.
Επί σειρά ετών εργαζόταν στη στρατιωτική μυστική υπηρεσία. Η ειδικότητά του ήταν το κρυφό και επικίνδυνο παιχνίδι της στρατολόγησης αράβων, που θα κατασκόπευαν για λογαριασμό του Ισραήλ.
Μη Διαθέσιμο
