Το σχέδιο ήταν να φορέσουν στους μπάτσους τις ίδιες τους τις χειροπέδες.
Όμως, αυτοί οι δύο δεν είχαν.
Οι χειροπέδες βρίσκονται στην καρδιά του δράματος.
Αργότερα, εκείνη θα πει ότι, αν οι αστυνομικοί είχαν πάνω τους χειροπέδες, δεν θα είχε συμβεί τίποτα απ' όσα έγιναν μετά.
Εκείνος κι εκείνη θα μπορούσαν να είναι κάτι σαν τους Μπόνι και Κλάιντ του σήμερα. Μόνο που η δική τους ιστορία ξεφεύγει από το τυπικό πλαίσιο δύο απλών κακοποιών του κοινού Ποινικού Δικαίου. Είναι δύο νεαροί εραστές-φονιάδες που ζουν μια ιστορία αγάπης πέρα από τα συνηθισμένα. Εκείνον κι εκείνη τους ενώνει ένας ακραίος αναρχοαυτόνομος δεσμός που ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα στη λατρεία του ερωτικού αντικειμένου και την εξιδανίκευση μιας μπερδεμένης ιδεολογίας περί κοινωνικής δικαιοσύνης.
Στο πέμπτο μυθιστόρημά του, ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας David Foenkinos ξετυλίγει, με τον δικό του πάντα κινηματογραφικό τρόπο, το κουβάρι των ανθρώπινων σχέσεων μέσα από την πάλη των τάξεων καταθέτοντας θραύσματα αναμνήσεων της δικής του επαναστατημένης νεότητας.
O David Foenkinos γεννήθηκε στο Παρίσι το 1974 υπό το διπλό ζώδιο του Σκορπιού. Το 2003 κέρδισε την υποτροφία του Ιδρύματος Hachette. "Το ερωτικό δυναμικό της γυναίκας μου", το τρίτο του μυθιστόρημα, έλαβε το 2004 το βραβείο Roger-Nimier, ως πολλά υποσχόμενος νέος συγγραφέας. Το 2007, το ευρηματικό "Ποιος θυμάται τον Νταβίντ Φοενκινός;" τιμήθηκε με το βραβείο Giono.
