Στα Βαλκάνια οι αιώνες δεν διαδέχονται ο ένας τον άλλο, αλλά συνυπάρχουν. Παλιά ιδανικά ποτέ δεν πεθαίνουν, αλλά κι αν πεθάνουν, ποτέ δεν ενταφιάζονται. Η Βαλκανική Χερσόνησος αποτέλεσε για αιώνες, μετά την άφιξη των Σλάβων δηλαδή, μία ενιαία περιοχή που θα την αποκαλούσα Βαλκανική Οικουμένη. Κατέληξε στα χρόνια του Βυζαντίου και, κυρίως, στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, να κατοικείται από ένα πλήθος λαών: πολλές εθνότητες, πολλές θρησκείες, πολλές γλώσσες. Μια πανσπερμία εθνών ή λαών, οι οποίοι συμβίωναν ειρηνικά μεταξύ τους και η μόνη αντίθεσή τους, θρησκευτική κατά μέγα μέρος, ήταν με τους Οθωμανούς. Ο Ρήγας Φεραίος απευθυνόταν προς όλους τους χριστιανικούς λαούς και τους καλούσε, όλους μαζί και χωρίς εξαιρέσεις, να αποτινάξουν τον αλλόθρησκο ζυγό και ν' αποκτήσουν την ελευθερία τους. Δεν είχε έρθει ακόμα η εποχή της αφύπνισης των εθνοτήτων, αυτή ήρθε αργότερα και δημιούργησε τα γνωστά βαλκανικά προβλήματα, αφού πλήθος λαών, εθνών, θρησκειών και γλωσσών υπήρχαν σχεδόν πάντοτε στη βαλκανική ανάμικτα. [...]
Ο Μιχάλης Γ. Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1919. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο στα Πανεπιστήμια του Μάντσεστερ, του Κέιμπριτζ και της Χαϊδελβέργης. Το 1961, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής της Ένωσης Κέντρου. Διατέλεσε υφυπουργός (1964) στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου και υπουργός με τη Νέα Δημοκρατία. Διετέλεσε εταίρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κινήσεως. Τακτικός αρθογράφος σε εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ελληνικών και ξένων περιοδικών, έχει συγγράψει νομικά ιστορικά και πολιτικά βιβλία στην ελληνική και αγγλική γλώσσα.
