Το φωτογραφικό αρχείο του φωτορεπόρτερ Κωνσταντίνου Μεγαλοκονόμου, του αποκαλούμενου "καθηγητή" από τους συναδέλφους του, αποτυπώνει όλη την κοινωνική και πολιτισμική ζωή της χώρας από τον Μεσοπόλεμο μέχρι και τη Μεταπολίτευση. Το 2007 οι εκδόσεις "Τόπος" παρέδωσαν έναν πρώτο τόμο βασισμένο στο πλούσιο αρχειακό υλικό του μεγάλου φωτογράφου: "Η άλλη Ελλάδα: 1950-1965", ένα λεύκωμα με επιλογή φωτογραφιών και κείμενα από τον Άρη Μαραγκόπουλο, που αναφέρεται στην πολυτάραχη κοινωνική και πολιτική ζωή του Τόπου.
Στο νέο λεύκωμα με τίτλο "Βασικά θεατής: Ελληνικό θέατρο 1950-1960", η θεματολογία μετατίθεται από την κοινωνική στην πολιτισμική ζωή της Ελλάδας. Το υλικό συγκροτήθηκε από τον συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη μέσα από μια δύσκολη επιλογή εκατοντάδων φωτογραφιών με έμφαση στην ανθρώπινη πλευρά των συντελεστών του θεάτρου. Ο Γιάννης Ξανθούλης με το χιούμορ, την οξύτητα του πνεύματος και τη γνώση τόσο του θεάτρου αυτής της περιόδου όσο και των θεμάτων που ταλάνιζαν την τότε κοινωνία (θεμάτων που με επιτυχία ανέδειξε στο έως τώρα συγγραφικό του έργο) έγραψε μια μαγική εισαγωγή στο λεύκωμα και σχολίασε με ιδιαίτερη δύναμη τις φωτογραφίες -παραθέτοντας στοιχεία διαφωτιστικά (και εν πολλοίς άγνωστα στο ευρύ κοινό) για τον βίο και την πολιτεία των καλλιτεχνών του θεάτρου εκείνης της περιόδου.
Αρκεί να φυλλομετρήσει κανείς το λεύκωμα "Βασικά θεατής: Ελληνικό θέατρο 1950-1960" με τις σπάνιες (οι περισσότερες είναι αδημοσίευτες) φωτογραφίες του, για να αισθανθεί τη δύναμη των φωτογραφιών του Κωνσταντίνου Μεγαλοκονόμου αλλά και τη δύναμη του τότε θεάτρου, τη γοητεία, καθώς και την επιρροή που ασκούσε στη ζωή της ελληνικής κοινωνίας της εποχής.
Ο Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη, στον Έβρο, από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Σπούδασε δημοσιογραφία και σχέδιο. Από το 1969 εργάζεται ως δημοσιογράφος και χρονογράφος σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνο. Ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο. Έγραψε και εικονογράφησε παιδικά βιβλία. Μερικά απ' αυτά: "Μέσα στο νερό δασκάλα", "Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο", "Ο μάγος με τα χρώματα", "Τύμπανο, τρομπέτα και κόκκινα κουφέτα", "Μια τρελή τρελή πολυκατοικία". Σατυρικά κείμενα και θεατρικά έργα του - περισσότερα από τριάντα - παρουσιάστηκαν στο ελληνικό θέατρο. Ασχολήθηκε για αρκετά χρόνια με την επιθεωρησιογραφία. Το 1981 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ο μεγάλος θανατικός", και ακολούθησαν: "Οικογένεια μπες-βγες", 1982, "Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα", 1984, "Ο Σόουμαν δε θα 'ρθει απόψε", 1985, "Το πεθαμένο λικέρ", 1987, "Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας", 1989, "Το ρόζ που δεν ξέχασα", 1991, "Η εποχή των καφέδων", 1992, "Η Δευτέρα των αθώων", 1994, "Το τρένο με τις φράουλες, 1996, "...Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες", 1998, "Ο Τούρκος στον κήπο", 2001, "Το τανγκό των Χριστουγέννων", 2003, "Ο θείος Τάκης", 2005, "Του φιδιού το γάλα", 2007, "Κωνσταντινούπολη - των ασεβών μου φόβων" (2008), "Δεσποινίς Πελαγία" (2010) και "Ο γιος του δάσκαλου", 2012. Βιβλία του έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ολλανδικά, ιαπωνικά, δανέζικα, και σε άλλες γλώσσες. Επίσης έχει εκδώσει το αυτοβιογραφικό του αφήγημα "Στην κουζίνα των φαντασμάτων" (από τη σειρά: "Η κουζίνα του συγγραφέα" των εκδόσεων Πατάκη), καθώς και μια ανθολογία λογοτεχνικών κειμένων με θέμα την Κωνσταντινούπολη ("Κωνταντινούπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία", Μεταίχμιο, 2004). Ζει στην Αθήνα και είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.
