[...] Ο μύθος του "Βόυτσεκ" είναι γραμμικά λιτός. Ο Βόυτσεκ είναι πρόσωπο περιφρονημένο. Οι ανώτεροί του, και όλοι σχεδόν είναι ανώτεροί του, τον βλέπουν σαν ζώο κατοικίδιο. Υποφέρει από νευρώσεις, αισθάνεται κατατρεγμένος από παντού, λες και έχει γεννηθή γι' αυτό. Παιδεύει το μυαλό του, βασανίζεται από τη συνείδησή του. Το αίσθημα του ανεξήγητου διωγμού, όπως εμφανίζεται στον Κάφκα και του αποξενωμένου στον "Ξένο" του Καμύ το βλέπουμε για πρώτη φορά στον "Βόυτσεκ". Και η γλώσσα του ακόμη έχει κάτι από την εποχή μας· σπασμένες φράσεις, μισοτελειωμένοι διάλογοι κτλ. Όλα αυτά κάνουν τον Γκέοργκ Μπύχνερ ένα σύγχρονό μας.
Στέλιος Γούτης
