Η "Θεωρία της Εξέλιξης" του Δαρβίνου συνοψίζεται σε τρεις αρχές: 1. Την "αρχή της ποικιλότητας", σύμφωνα με την οποία τα άτομα ενός πληθυσμού εμφανίζουν ποικιλότητα στη μορφολογία, στη φυσιολογία και στη συμπεριφορά. 2. Την "αρχή της κληρονομικότητας", σύμφωνα με την οποία οι απόγονοι είναι περισσότερο όμοιοι με τους γονείς σε σύγκριση με άλλα τυχαία άτομα. 3. Την "αρχή της επιλογής", σύμφωνα με την οποία ορισμένοι τύποι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης και αναπαραγωγής από άλλους σε ένα ορισμένο περιβάλλον. Η "Γενετική των Πληθυσμών" μεταφράζει τια αρχές αυτές σε γενετικούς όρους. Ο σκοπός, λοιπόν, της γενετικής των πληθυσμών είναι η κατανόηση της γενετικής σύνθεσης ενός πληθυσμού και των δυνάμεων εκείνων που προσδιορίζουν και μεταβάλλουν τη σύνθεση αυτή.
Η "Γενετική των Πληθυσμών" έχει σημαντική συμβολή στην κατανόηση του τρόπου μεταβίβασης από γενεά σε γενεά πολλών κληρονομικών ασθενειών στον άνθρωπο και στη μελέτη της προέλευσης και της διατήρησής τους στους ανθρώπινους πληθυσμούς. Η γνώση αυτή, σε συνδυασμό με τη σημερινή πρόοδο της βιοχημείας (και ειδικότερα για τις γενετικές ασθένειες που σχετίζονται με ανωμαλίες του μεταβολισμού) και της μοριακής βιολογίας, επιτρέπει ήδη την αντιμετώπιση πολλών γενετικών ασθενειών.
Η βελτίωση επιθυμητών χαρακτήρων στα φυτά και στα ζώα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατανόηση της δυναμικής των γόνων στους πληθυσμούς, όπως π.χ. με τις γονοτυπικές αλλαγές που συνεπάγεται ένα σύστημα διασταύρωσης και την αλληλεπίδραση των γονότυπων στο πληθυσμιακό επίπεδο.
Ο Μιχαήλ Γ. Λουκάς γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1944. Είναι πτυχιούχος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (1968) και διδάκτωρ των γεωπονικών επιστημών (1972). Έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Sussex (1974-1976). Εντεταλμένος υφηγητής (1976) και καθηγητής Γενετικής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (1988). Προσκεκλημένος ερευνητής πολλών Πανεπιστημίων και του Πανεπιστημίου του Harvard (1983-1985) καθώς και επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου του Tubingen (1987).
Διετέλεσε αντιπρύτανης ακαδημαϊκών υποθέσεων (1985-1988), πρώτος πρόεδρος (και συνιδρυτής) του νεοσύστατου Τμήματος Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας (1989-1991) και πρύτανης του Γ.Π.Α. επί δύο συνεχείς τριετίες (1991-1997).
Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό ερευνητικών εργασιών σε διεθνή έγκυρα περιοδικά και έχει συγγράψει τα βιβλία "Προβλήματα Γενετικής" (1981), "Γενετική των Πληθυσμών" (1992), "Ποσοτικοί Χαρακτήρες" (1993) και "Γενετική" (2000).
Έλαβε δύο βραβεία από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ το 1978 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για εργασία του επί της εξελίξεως των ειδών.
