"Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν": -λάθος. Πιο καλά ( -πιο σωστά) θα ήτανε αν λέγαμε: -αγάπα τον εαυτό σου όπως οφείλεις να αγαπάς τον διπλανό σου. Τον συνάνθρωπο σου δηλαδή, που μαζί του φτιάχνεται μια ζωή ( -πιο λίγο ή πιο πολύ ευτυχισμένη) ακόμα και το ένα ή άλλο επάγγελμα, το ένα ή άλλο έργο.
Με άλλα λόγια: -και το οποιοδήποτε έργο που θέλει να είναι χρήσιμο και ωφέλιμο και παραγωγικό ( -οπότε και αληθινό) κι όταν χωρίς μιαν αρμονικά συγκροτημένη κοινωνική πραγματικότητα και η πιο αξιόλογη ατομική πρωτοβουλία θα έβγαινε άχρηστη και περιττή και κυριολεκτικά χαμένη.
(Από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ο Άρης Κωνσταντινίδης (Αθήνα 1913-1993) σπούδασε αρχιτεκτονική στην Technische Hochschule του Μονάχου, απ' όπου αποφοίτησε το 1936. Εργάστηκε στην Πολεοδομική Υπηρεσία της πόλης των Αθηνών (1938-1942) και στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων (1942-50). Υπήρξε προϊστάμενος τους τμήματος Μελετών του Οργανισμού Τουρισμού (1957-67), όπου αργότερα διετέλεσε ειδικός σύμβουλος (1975-78). Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (1967-70). Επίτιμος διδάκτωρ της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1978) και έκτακτο μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου (1985). Έγραψε πολυάριθμα άρθρα και βιβλία, ενώ το πλούσιο αρχιτεκτονικό του έργο παρουσιάστηκε σε αρκετές εκθέσεις, σε βιβλία και σε περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μη Διαθέσιμο
