Στο χωριό Μάλαγια Σταρογκράντοφκα, το οποίο βρίσκεται στην επονομαζόμενη γκρίζα ζώνη, είχαν απομείνει όλο κι όλο δύο άνθρωποι, ο σαραντάχρονος συνταξιούχος Σεργκέι Σεργκέγιτς και ο πρώην συμμαθητής του Πάσκα. Έχοντας διαμετρικά αντίθετες απόψεις για τη ζωή, είναι αναγκασμένοι να συμφιλιωθούν, παρά το γεγονός πως τον έναν τον επισκέπτονται Ουκρανοί στρατιωτικοί και τον άλλον αυτονομιστές. Με τον ερχομό της άνοιξης, το βασικό μέλημα του Σεργκέγιτς είναι να μεταφέρει τις έξι κυψέλες με τις μέλισσές του όσο πιο μακριά από τον πόλεμο γίνεται. Να τις πάει εκεί όπου δεν πυροβολούν, για να μην έχει το μέλι του γεύση πολέμου. Ενώ ετοιμάζεται για το ταξίδι, ο μελισσοκόμος δεν φαντάζεται ποιες δοκιμασίες περιμένουν τον ίδιο και τις μέλισσές του. Μετά από μία άτυχη στάση κοντά στο Ζαπορόζιε, αποφασίζει να πάει με τις μέλισσες στην Κριμαία, σε ένα Τάταρο, τον οποίο είχε γνωρίσει πριν από είκοσι χρόνια σε ένα συνέδριο μελισσοκόμων. Δεν φαντάζεται καν πως το καλοκαίρι που θα περάσει στην Κριμαία θα του μάθει να μην εμπιστεύεται όχι μόνο τους ανθρώπους, μα και τις ίδιες τις μέλισσές του. Το νέο μυθιστόρημα του Αντρέι Κούρκοφ συναρπάζει, προβληματίζει και συγκινεί.
Γεννημένος το 1961 στο Λένινγκραντ, ο Αντρέι Κούρκοφ έζησε από μικρή ηλικία στο Κίεβο. Σπούδασε ξένες γλώσσες (μιλά 11 γλώσσες, μεταξύ των οποίων και ιαπωνικά) και εργάστηκε ως δεσμοφύλακας (στις φυλακές Οδησσού), δημοσιογράφος, κάμεραμαν και σεναριογράφος. Μέχρι σήμερα έχει γράψει τα μυθιστορήματα "O θάνατος ενός αγνώστου" (1996), "Πέτροβιτς" (1998), "O φίλος του μακαρίτη" (2001), "Oι πιγκουίνοι δεν πεθαίνουν απ' το κρύο" (2002), "O τελευταίος έρωτας του Προέδρου" (2004), καθώς και τη συλλογή διηγημάτων "Φθινοπωρινή φωτιά" (2007). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 21 γλώσσες.
