Δεκατρείς µικρές ιστορίες, δεκατρείς γυναίκες και ένας άντρας που είναι ο συνδετικός τους κρίκος. Και πάντα ένα λεωφορείο το οποίο αποτελεί τον καµβά που πάνω του εξυφαίνεται η κάθε µικρή ιστορία. Γραφή ιδιαίτερα ποιητική και πυκνή που συχνά διαχέεται στο χωροχρόνο, έτσι ώστε το παρελθόν και το παρόν συχνά να συγχωνεύονται, ένα να γίνονται. Να ταξιδεύει ο αναγνώστης καθώς κι ο ίδιος ο ήρωας κινείται στο παρελθόν και στο παρόν σε µια µοναχική πορεία, όντας ακίνητος σε κάποιο λεωφορείο.
