"Το μυθιστόρημά μου "Δεξιά κι αριστερά" αρνείται την ύπαρξη χαρακτήρων" είπε ο Γιόζεφ Ροτ για το έργο του αυτό. Όπως επίσης και ότι "δεν έχει τέλος". Χρονικά το Δεξιά κι αριστερά καλύπτει την περίοδο λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι τα μέσα του Μεσοπολέμου, και διαδραματίζεται στη Γερμανία. Ο Ροτ διαλέγει τρεις χαρακτήρες, μέσω των οποίων δείχνει όχι μόνο το ιστορικό κενό, την αβεβαιότητα και την κρίση των ηθικών αξιών, αλλά και τη βαθιά ανασφάλεια του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος ενθουσιάζεται, υιοθετεί και αλλάζει ιδεολογίες, αναζητώντας τη σωτηρία του σε κάθε μορφή φανατισμού, προσπαθώντας να διαφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό και την ατομικότητά του. Πρόκειται για μια οξυδερκή και διαχρονική σκιαγράφηση της "ανθρώπινης κατάστασης". Δεξιά και αριστερά λοιπόν παλινδρομούν ο Πάουλ Μπέρνχαϊμ -γιος ευκατάστατου τραπεζίτη με βλέψεις στην αριστοκρατία-, ο αδελφός του Τέοντορ -αντισημίτης και εθνικόφρων-, και ο σκοτεινός Νικολάι Μπράνταϊς -Ρωσοεβραίος που πέφτει ως αλεξιπτωτιστής στη βερολινέζικη κοινωνία και μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα χτίζει μια οικονομική αυτοκρατορία-, προσπαθώντας όλοι τους να φτάσουν στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, να πλουτίσουν, να αποκτήσουν κύρος και όνομα. Η ηθική δεν παίζει κανένα ρόλο, οι ήρωες δεν έχουν ηθική. Κι επειδή με τόση ευκολία μεταπηδούν από το ένα στρατόπεδο στο άλλο -είτε αυτό είναι στον πόλεμο, είτε στην πολιτική-, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν ζουν μία, αλλά περισσότερες ζωές, ή ακόμη ότι στερούνται τελικά χαρακτήρα. Μόνον ο Ρώσος Μπράνταϊς έχει την τόλμη να εγκαταλείψει τα πάντα λίγο πριν από την απόλυτη κυριαρχία του στη γερμανική βιομηχανία. Μόνον αυτός διακρίνει και συνειδητοποιεί τη ματαιότητα των υλικών αγαθών και της κοινωνικής ανόδου. Κι ενώ ο ίδιος ο Ροτ αρνείται στους ήρωές του το χαρακτήρα, χλευάζοντας, τσαλακώνοντας, ξεγυμνώνοντας και γελοιοποιώντας τους, καταθέτει ένα βιβλίο-σπουδή της ανθρώπινης φύσης, με όλα της τα σκοτεινά και αντι-ηρωικά στοιχεία, τον εγωισμό, την προσαρμοστικότητα, την αυταρέσκεια, τη φιλοδοξία, την ανασφάλεια, την ατολμία, τους φόβους, τη μοναξιά της. Το τέλος του μυθιστορήματος παραμένει ανοιχτό, όπως ανοιχτή και δίχως τέλος είναι και η περιπέτεια της ανθρώπινης κατάστασης.
Ο Γιόζεφ Ροτ γεννήθηκε το 1894 από εβραίους γονείς στην Ανατολική Γαλικία (σημερινή Ουκρανία). Σπούδασε φιλοσοφία και γερμανική φιλολογία στο Λέμπεργκ και στη Βιέννη. Το 1916 κατάχθηκε στον αυστριακό στρατό και έλαβε μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Στο διάστημα του μεσοπολέμου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στη Βιέννη και στο Βερολίνο, όπου έζησε δώδεκα χρόνια (μετά το 1920). Ήδη από το 1922 εντοπίζει και στηλιτεύει από τους πρώτους τον Χίτλερ. Εβραίος ο ίδιος, ασκεί έντονη κριτική στη συμβιβαστική στάση της εβραϊκής κοινότητας. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Το δίχτυ της αράχνης", δημοσιεύτηκε το 1923 σε συνέχειες σε αυστριακή εφημερίδα και είχε αρκετή επιτυχία. Το 1926 έμεινε τέσσερις μήνες στη Σοβιετική Ένωση όπου αρχίζει να γράφει τα μυθιστορήματα "Φυγή χωρίς τέλος" και "Ο βουβός προφήτης". Από το 1932 δηλώνει σ' ένα φίλο του: "Πρέπει να φύγουμε. Θα κάψουν τα βιβλία μας και θα είμαστε εμείς ο στόχος... Πρέπει να φύγουμε ώστε μόνο τα βιβλία μας να παραδοθούν στην πυρά." Στις 30 Ιανουαρίου του 1933, τη μέρα που ο Χίτλερ αναγορεύεται καγκελάριος του Ράιχ, ο Ροτ μεταναστεύει οριστικά στο Παρίσι, όπου θα περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του φτωχός και αλκοολικός, ως το θάνατό του το 1939. Άφησε έργο εκτεταμένο και ποικίλο: δεκατρία μυθιστορήματα, οχτώ μεγάλα αφηγήματα, τρεις τόμους δοκιμίων και ανταποκρίσεων, αμέτρητα άρθρα. Κυριότερα μυθιστορήματά του: "Hotel Savoy" (1924), "Φυγή χωρίς τέλος" (1927), "Το εμβατήριο Ραντέτσκι" (1932) και "Η κρύπτη των Καπουτσίνων" (1938). Στο κύκνειο άσμα του, "Ο θρύλος του Αγίου Πότη" (1939), ο Ροτ χωρίς να αυτοβιογραφείται, δίνει μια γλαφυρή, γλυκιά και ταυτόχρονη τραγική μυθιστορία της απόλυτης παράδοσης στο πάθος του.
