Σύμφωνα με τον Απόστολο Σαχίνη, "ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής είναι ιστορικά και χρονολογικά, ο πρώτος διηγηματογράφος της νεοελληνικής πεζογραφίας, ο πρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με το λογοτεχνικό αυτό είδος κι έγραψε εικοσιένα πρωτότυπα διηγήματα, κυρίως στα χρόνια ανάμεσα 1847 και 1853". Για τα διηγήματά του, που χαρακτηρίστηκαν περίεργα (βλ. Δημ. Μάργαρης, "Τα παλιά περιοδικά: η ιστορία τους και η εποχή τους"), -περίεργα γιατί "... αντί να στρέψει την προσοχή του στον ελληνικό κόσμο, έγραψε... διηγήματα εντελώς ξένης πνοής, με τους πιο παράξενους τίτλους, όπως "Γλουμυμάουθ", "Το κακουργιοδικείον της Ελισαβεττώνος", "Οι υφανταί της Άνσης", "Εμάη" και άλλα όμοια", μας δίνει εξηγήσεις, όσον αφορά τη σύλληψή τους και τον τρόπο γραφής τους, στα "Απομνημονεύματά" του (τόμος Β'). [...]
(από την εισαγωγή του επιμελητή)
Ο μικρός τόμος περιέχει τα διηγήματα: "Το χρυσούν Μαστίγιον", "Γλουμυμάουθ", "Η Ναϊάς", "Το κακουργιοδικείον της Ελισαβεττώνος".
