Μέσα σε ένα κατάμεστο εστιατόριο, ο σύμβουλος του καντονιού της Ζυρίχης Ίζαακ Κόλερ πυροβολεί θανάσιμα τον φίλο του και καθηγητή γερμανικής φιλολογίας Βίντερ μπροστά στα μάτια όλων των παρευρισκομένων, μεταξύ των οποίων και προσωπικότητες της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. Ο Κόλερ συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται σε κάθειρξη είκοσι ετών. Λίγους μήνες αργότερα ζητά από έναν νεαρό, απένταρο δικηγόρο να τον επισκεφτεί στη φυλακή. Εκεί, του αναθέτει να επανεξετάσει την υπόθεσή του εκκινώντας από την εικασία ότι δεν είναι αυτός ο δολοφόνος. Ο νεαρός δικηγόρος δέχεται αυτήν τη φαινομενικά παράλογη ανάθεση, αργεί όμως πολύ να συνειδητοποιήσει πως έχει πιαστεί σε μια παγίδα που του έστησε η ίδια η Δικαιοσύνη.
Η "Δικαιοσύνη" του Φρήντριχ Ντύρρενματτ έχει χαρακτηριστεί ως το αποκορύφωμα τετρακοσίων ετών ευρωπαϊκού στοχασμού πάνω στο ζήτημα της Δικαιοσύνης. Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο κείμενο, το οποίο θέτει διαρκώς ερωτήματα που κεντρίζουν τον αναγνώστη, κινητοποιώντας τον να αναζητήσει απαντήσεις. Μέσα στη νουάρ ατμόσφαιρά του, οι πιθανότητες που κρύβονται πίσω από την πραγματικότητα γίνονται πιο πραγματικές από την ίδια την πραγματικότητα. Ο θύτης συγχέεται με το θύμα. Η Δικαιοσύνη έχει πάρει τη νυσταλέα όψη της και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να σώσει τη βιτρίνα της ηθικής. Τώρα πια, στον ένοχο Κόλερ μονάχα ένας ένοχος μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη...
Ο Φρήντριχ Ντύρενματ (1921-1990) γεννήθηκε στο Κονολφίνγκεν, ένα χωριό κοντά στη Βέρνη της Ελβετίας. Γιος διαμαρτυρόμενου παπά, σπούδασε στη Βέρνη και στη Ζυρίχη φιλοσοφία και θεολογία. Στην αρχή εργάστηκε σαν γραφίστας και σχεδιαστής και ταυτόχρονα έγραψε τα πρώτα του δράματα και διηγήματα. Το 1947 έκανε την πρώτη του μεγάλη εμφάνιση σαν θεατρικός συγγραφέας με το έργο του "Εs steht geschrieben" ("Είναι γραμμένο"), το οποίο προκάλεσε στη Ζυρίχη θεατρικό σκάνδαλο. Ακολούθησαν "Ο τυφλός", "Ρωμύλος ο Μέγας", "Ο γάμος του κυρίου Μισισιπή", "Ένας άγγελος έρχεται στη Βαβυλώνα". Οι μεγάλες επιτυχίες ήρθαν με τα δύο έργα που τον έκαναν γνωστό σ' όλο τον κόσμο και τα οποία παίχτηκαν και στην Αθήνα από το Εθνικό Θέατρο: "Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας" και "Οι φυσικοί". Το τελευταίο του από μια μεγάλη σειρά θεατρικών έργων ήταν το "Der Meteor" (1967) που παίχτηκε ταυτόχρονα σε πολλές πόλεις της Ευρώπης και είχε μεγάλη επιτυχία. Όλα αυτά έκαναν τον Ντύρενματ έναν από τους μεγαλύτερους και γνωστότερους συγγραφείς της Ευρώπης. Υπήρξε το "τρομερό παιδί" της ελβετικής λογοτεχνικής ζωής, ένα πνεύμα ανήσυχο, δηκτικό, ειρωνικο και κριτικό, που με κάθε νέο έργο του ξάφνιαζε και τρόμαζε τον κόσμο. Τιμήθηκε, όσο ζούσε, με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο του Κύκλου των Θεατρικών Κριτικών και το βραβείο Σίλερ. Πέθανε το 1990.
(Φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
