Από το μακρύ κατάλογο των Ιατρών ευεργετών της Ανθρωπότητας, ξεχώρισα, αρχίζοντας από τον Όμηρο, και παραλείποντας πολλούς, ορισμένους που οι περισσότεροι εξ αυτών άρχισαν την επιστημονική των σταδιοδρομία ως χειρουργοί. Τελικώς όμως ανεδείχθησαν πρωτοπόροι της Ορθοπεδικής.
Καταγράφεται η βιογραφία τους και η συμβολή τους στην Ορθοπεδική την οποία δημιούργησαν, υπηρέτησαν και ανέδειξαν ώστε σήμερα η Ιατρική αυτή ειδικότητα να πρωτοπορεί.
Με τη ζωή και το έργο τους «Έγραψαν Ιστορία...».
Ο Κωνσταντίνος Σπ. Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και τέλειωσε το Β΄ Γυμνάσιο. Το 1944 έλαβε το πτυχίο Ιατρικής. Ως ανθυπίατρος υπηρέτησε στο στρατό, επί μία πενταετία (1944-1949). Διδάκτωρ Ιατρικής 1952.
Ειδικεύθηκε στη Χειρουργική Ορθοπεδική στα Νοσοκομεία Αθηνών, Παρισίου και Λονδίνου. Συνεπλήρωσε την επιστημονική του κατάρτιση δια βραχυχρονίων επισκέψεων στα Νοσοκομεία της Μπολόνιας, της Ελβετίας, του Μονάχου, της Ν. Υόρκης και της Μελβούρνης.
Εργάστηκε ως Διευθυντής Χειρουργικών Ορθοπεδικών Κλινικών στο Νοσοκομείο Ασκληπιείον Λέρου (1953), στο Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού (1955-1961), στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιώς (1961-1969) και τελευταίως στο Νοσοκομείο Ατυχημάτων Κηφισιάς - ΚΑΤ (1970-1985).
Δημοσίευσε πολλές εργασίες ορθοπεδικού ενδιαφέροντος και άλλες ιστορικού περιεχομένου σε επιστημονικά περιοδικά. Εξέδωσε τα "Ευρετήριο Ορθοπεδικών Δημοσιεύσεων", με τη συνεργασία του Β. Θεοδώρου για τα έτη 1837-1975 (Αθήναι 1979), το βιβλίο "Οι πρωτοπόροι της ορθοπεδικής" (1991) και το "Μορφές και απόψεις" (1998).
Διετέλεσε εκπρόσωπος της Ελλάδος στη Διεθνή Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας (1966-1977) και Πρόεδρος της Εταιρείας των Φίλων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών (1992-2004).
