Μια ολόκληρη σελίδα από την ιστορία του Πολυτεχνείου της Αθήνας είναι η Κατοχή και ο Δεκέμβρης του '44. Είναι η περίοδος που τα Ελληνόπουλα και οι Ελληνοπούλες αντιστάθηκαν στους βάρβαρους κατακτητές μέσα από τις προοδευτικές οργανώσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν για να λευτερώσουν τη σκλαβωμένη πατρίδα.
Ο γνωστός συγγραφέας Φοίβος Τσέκερης, φοιτητής τότε της Αρχιτεκτονικής, εξιστορεί στο παρόν βιβλίο τη γέννηση και τη δράση της Σπουδάζουσας -φανερή και παράνομη-, της πιο μαζικής οργάνωσης στο φοιτητικό χώρο, στην οποία πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε κι ο ίδιος.
Μέσα από τα προσωπικά του βιώματα ο Φοίβος Τσέκερης φωτίζει όσα έπεσαν στην αντίληψή του και αξίζει να καταγραφούν, ώστε να μη ξεχαστεί η περίοδος που γέμισε με δάκρυα και αίμα την πατρίδα
μας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν πρόσωπα και γεγονότα, ηρωϊσμοί και προδοσίες και πάνω απ' όλα οι σπουδαστικοί αγώνες τον καιρό της κατοχής και ο Δεκέμβρης, κοιταγμένος φυσικά με τη ματιά του αυτόπτη μάρτυρα.
Είναι οι μέρες που έζησε ο Φοίβος Τσέκερης ως αγωνιστής και στη συνέχεια βαριά τραυματίας στο Πολυτεχνείο, τον Ερυθρό Σταυρό, το Ιπποκράτειο, σε άλλα νοσοκομεία -ανήμπορος και αιχμάλωτος στα χέρια του ανηλεή αντιπάλου. Το βιβλίο διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον, έχει ουσιαστικά αφηγηματική μορφή, ενώ συνάμα είναι κι ένα αξεπέραστο ιστορικό χρονικό.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Αμπελοκήπους της Αθήνας. Από το 1938 που ήταν μαθητής στο Πρακτικό Λύκειο, επί Δικτατορίας του Μεταξά, οργανώθηκε στην Ο.Κ.Ν.Ε.
Το 1940 εισήχθη στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της Ο.Κ.Ν.Ε. και του ΕΑΜ Νέων της Σπουδάζουσας. Τον Ιούλιο του 1942 συνελήφθη από Ιταλούς σε διαδήλωση εναντίον της πείνας. Το Μάρτη του 1943 σε μνημόσυνο του σκοτωμένου σε διαδήλωση μαθητή Ωραιόπουλου τραυματίστηκε από Ιταλούς στο πόδι. Το Φεβρουάριο του 1943 με την ίδρυση της ΕΠΟΝ και την αυτοδιάλυση της Ο.Κ.Ν.Ε. έγινε εκτός από Επονίτης και μέλος του Κ.Κ.Ε. και εξακολουθεί να είναι μέλος του Κ.Κ.Ε. μέχρι σήμερα (2007). Τον Ιούλιο του 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε τρεις μήνες στην Κομμαντατούρα. Από τις αρχές του 1944 ήταν Διμοιρίτης, της Διμοιρίας του Ε.Μ. Πολυτεχνείου του Λόχου Σπουδαστών του ΕΛΑΣ που στα Δεκεμβριανά ονομάστηκε "Λόχος Λόρδος Μπάϋρον".
Το Δεκέμβρη του 1944 πολεμώντας εναντίον των Άγγλων τραυματίστηκε βαρειά και στα δυο του πόδια. Το 1948 εκτοπίστηκε στο Μούδρο και εν συνεχεία στη Μακρόνησο. Απολύθηκε το 1951 και πήρε το δίπλωμα του Αρχιτέκτονα το 1952. Ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα. Τον Οκτώβρη του 1987, του απονεμήθηκε, από το Δήμαρχο Αθηναίων "Το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής του Δήμου Αθηναίων για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που προσέφερε στην πόλη των Αθηνών κατά τη διάρκεια της Κατοχής". Τώρα είναι Επίτιμος Γενικός Γραμματέας της ΠΕΑΕΑ και αντιπρόεδρος στην ΠΕΑΦΕ.
