Με ορμητήριο το πατρικό του σπίτι της Πανεπιστημίου 10 και σκηνικό ζωής τους δρόμους και τα κτίρια, τα καφενεία, τα θέατρα, τα κοσμικά σαλόνια, τους χορούς και τα καμπαρέ της πόλης, ο Μίλτος Λιδωρίκης συνομίλησε με τους γραφικούς καθημερινούς τύπους, τον απλό κόσμο αλλά και τους συγγραφείς και τους καλλιτέχνες, γνώρισε τους βασιλιάδες, πρίγκιπες και αυλικούς, τους αριστοκράτες, τους συγγενείς αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, τους διαπρεπείς πολιτικούς, ποιητές, συγγραφείς, τους ηθοποιούς και τους επιστήμονες, τις κομψές Αθηναίες καλλονές και τις φανταχτερές κοκότες. Ο αξιαγάπητος... Μερτιάδης των κατοίκων του Λιδωρικίου, έζησε, γεύτηκε και λάτρεψε την αντιφατική Αθήνα της Μπελ Επόκ μεταφέροντας κατά τον Άγγελο Τερζάκη παντού ένα ξεχείλισμα ζωής, μια φλόγα, έναν ενθουσιασμό όλο νειάτα. Αυτή η ατμόσφαιρα διαποτίζει το παρόν οδοιπορικό, που αποτελεί ένα μοναδικό χρονικό ζωής αλλά και μια πολύτιμη μαρτυρία της μεταμόρφωσης της Αθήνας σε μεγαλούπολη.
Ο Μιλτιάδης Γ. Λιδωρίκης γεννήθηκε στο Κροκύλειο Φωκίδας το 1871 και υπήρξε διακεκριμένος θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, λογοτέχνης, δημοσιογράφος και πολιτικός της γενιάς του 1890, κυρίως όμως ο αγαπημένος Μίλτος της Αθήνας των «ωραίων ημερών» και των κοσμικών σαλονιών. Σπούδασε νομικά, εκλέχτηκε βουλευτής το 1906 και το 1910 και διετέλεσε διευθυντής της Βουλής. Γόνος οικογένειας αγωνιστών του ’21, μυημένων στη Φιλική Εταιρεία, είχε γαλουχηθεί με το όραμα της Μεγάλης Ιδέας και πήρε μέρος ως εθελοντής στους πολέμους του 1897 και του 1912, υπήρξε ιδρυτής του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου, από τους ιδρυτές της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου και καθηγητής της αντίστοιχης θεατρικής σχολής, πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και προσωπάρχης του Εθνικού Θεάτρου. Εργάστηκε ως χρονικογράφος εφημερίδων και έγραψε περίπου είκοσι θεατρικά έργα -δράματα, κωμωδίες και επιθεωρήσεις- καθώς και δύο μυθιστορήματα. Είχε δύο γιους, τον Γιώργο και τον Αλέκο - γνωστό θεατρικό συγγραφέα και δημοσιογράφο.
