Γιατί ως τίτλος "... απογείωση της πολιτικής"; Απλό: διότι ο άσημος Νεομάρτυς Ιορδάνης αλλά και ο διάσημος Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ξεπερνούν το γεώδες φρόνημα και το γεώδες πρακτόν, πράγμα και πεπραγμένον της πολιτικής. Ενώ ο κράτιστος Γνώμων της πολιτικής, ο Θουκυδίδης, βρίσκεται συνεχώς εντός του γεώδους της πολιτικής...
Μόνον οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, προσωρινώς, πετυχαίνουν αυτήν την υψοποιόν πολιτική απογείωση, στις "ξεχωριστές στιγμές" τους. Πώς; Με την άρνησή τους να επικρατήσουν ως Κράτος εναντίον του πλησίον τους· με την κενωτική τους θέληση να μοιραστούν τα όλα τους με τον πλησίον τους μακρυνό και ξένο· με το εθελόθυτόν τους, ως άρνηση της βίας κατά του πλησίον τους εχθρού, άρα κατ' Εικόνα συντρόφου τους και αδελφού.
Αυτές τις "ξεχωριστές στιγμές" της Εκκλησίας, της θριαμβευούσης, που δεν έγιναν ποτέ το πολίτευμα της κατά κόσμον Εκκλησίας του Δήμου, διότι εκεί εξακολουθεί, δυστυχώς, να θριαμβεύει ο Θουκυδίδης, αυτήν την "Εισαγωγή στην απογείωση της πολιτικής¨", προσπάθησα εδώ, με το ανά χείρας πόνημα, να χειροτεχνήσω...
Ο Κώστας Ζουράρις γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1940. Πολιτειολόγος, πολιτικός επιστήμονας και συγγραφέας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Επίσης έχει πραγματοποιήσει μουσικές σπουδές στο Κρατικο Ωδείο Θεσσαλονίκης, στην Ακαδημία Mozarteum και στο Saltzburg της Αυστρίας. Από το 1969 διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Vincennes-Paris στο Παρίσι. Έργα του: "Alpha vers" (1987), "Μισγάγκεια απερινόητη" (1984), "Θεοείδεια παρακατιανή" (1989), "Ελλάς, γελάς, αποφράς", "Ουρανίαι, πέρι ή περί ζωοποιού κενώσεων" (1989), "Μέσα στο σάμαλι ή Αχειροποίητος" (1993) κ.ά. Ζει στη Θεσσαλονίκη.
