Σε ολόκληρη τη μακρά περίοδο των έξι ή επτά αιώνων της κατοχής, τουλάχιστον μετά το 1204, η ορθοδοξία αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα της διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, ακριβώς διότι η ελληνική ιδιοπροσωπία, κατέναντι των των Τούρκων αλλά και των Λατίνων, αναδεικνύεται, πρωταρχικώς, ως θρησκευτική ιδιοπροσωπία. Τα εκατομμύρια των εξισλαμισθέντων της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων χάθηκαν οριστικά για την ελληνισμό. Συναφώς, ο ρόλος της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός: ο ελληνισμός επιβίωσε διά της ορθοδοξίας.
Στη Δύση, η καθολική θρησκεία αποτέλεσε επί πολλούς αιώνες τον αντίπαλο της εθνικής συγκρότησης των ευρωπαϊκών λαών, ο διαφωτισμός θα στραφεί κατ’ εξοχήν εναντίον του Πάπα και της καθολικής Εκκλησίας, η δε εθνική ταυτότητα θα επιβεβαιωθεί, συχνά, μέσω της σύγκρουσης με την Εκκλησία.
Αντίθετα, ο ελληνικός κόσμος δεν αντιμετωπίζει μόνο μια διπλή κατοχή -την Τουρκοκρατία και τη Φραγκοκρατία-, αλλά και μια διττή πνευματική απειλή: Η τουρκική κατοχή είναι ταυτοχρόνως και ένα διαρκές εγχείρημα επιβολής του ισλάμ, διά των εξισλαμισμών και του παιδομαζώματος, ενώ η φραγκική παρουσία δεν περιορίζεται στα κατεχόμενα εδάφη αλλά και επιχειρεί να μεταβάλει τον ελληνικό κόσμο σε θρησκευτικό-πνευματικό παράρτημα της Δύσης.
Παράλληλα, λοιπόν, με τη διαρκή αντίσταση στα μέτωπα των πολεμικών συγκρούσεων, ο ελληνισμός θα διασωθεί ακουμπώντας στις μείζονες πνευματικές παρακαταθήκες του, στην ορθόδοξη πίστη, τη γλώσσα, τη συνείδηση της ιστορικής του διαχρονίας και, τέλος, τη λαϊκή παράδοση. Και η Εκκλησία, ως ο σημαντικότερος θεσμός του υπόδουλου γένους, θα διεξάγει έναν αδιάκοπο "διμέτωπο" αγώνα για να διασφαλίσει την ορθόδοξη-ελληνική ιδιοπροσωπία.
Ο Γιώργος Καραμπελιάς γεννήθηκε στη Δύμη του νομού Αχαϊας. Από το 1964, ως φοιτητής της Ιατρικής, συμμετείχε στη Νεολαία Λαμπράκη και το 1966 δραστηριοποείται πολιτικά εκτός κοινοβουλευτικών κομμάτων. Φυλακίστηκε από την δικτατορία τον Μάϊο - Ιούνιο 1967. Σπούδασε Οικονομικά στο Παρίσι όπου έγραψε τα πρώτα του βιβλία. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και στον Μάη του '68 , σε ελληνικές και γαλλικές οργανώσεις συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1973 για ενέργειες αλληλεγγύης στο Πολυτεχνείο. Μετά τη μεταπολίτευση, συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική του δραστηριότητα στην Ελλάδα. Το 1989-1992 συμμετείχε στους Οικολόγους Εναλλακτικούς. Χρημάτισε Διευθυντής Εκπαίδευσης στο ΚΕΘΕΑ. Το 1988 πραγματοποίησε μεταπτυχιακή εργασία στο Πανεπιστήμιο Παρίσι VII : "Κράτος και κοινωνία στη μεταπολίτευση", που εξεδόθη και στα ελληνικά. Από το 1979 έως το 1993 εξέδιδε το περιοδικό "Ρήξη". Το 1980 δημιούργησε, μαζί με άλλους, το "Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο" και τις "Εναλλακτικές Εκδόσεις". Από το 1995, συμμετέχει στη Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού "Άρδην" και από τον Νοέμβριο του 2006 στη Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδας "Ρήξη". Από το 2010 είναι μέλος και της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού "Νέος Ερμής ο Λόγιος". Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι βιβλία και εκατοντάδες άρθρα και μελέτες.
