ΒΙΚΤΟΡ, σπαστά. – Άλλαξα γνώμη. (Σιωπή.) Δύο χρόνια, είναι πολύ λίγα. (Παύση.) Μια ζωή, είναι πολύ λίγη. (Παύση.) Η ζωή μου θα είναι μακρόχρονη και φρικτή. (Παύση.) Αλλά λιγότερο φρικτή απ’ τη δική σας. (Παύση.) Δεν θα είμαι ποτέ ελεύθερος. (Παύση.) Θα νιώθω όμως να γίνομαι ασταμάτητα. (Παύση.) Τη ζωή μου; Να σας πω σε τί θα τη χαλάσω: θα τρίβω τα δεσμά μου μεταξύ τους. Από το πρωί ως το βράδυ κι απ’ το βράδυ ως το πρωί. Αυτός ο άχρηστος μικρός
θόρυβος θα είναι η ζωή μου. Δεν λέω η χαρά μου. Σας την χαρίζω τη χαρά. Η ησυχία μου. Η άβυσσός μου.(Παύση.)
Ο Σάμουελ Μπέκετ γεννήθηκε στο Φόξροκ της Ιρλανδίας, κοντά στο Δουβλίνο, στις 13 Απριλίου 1906. Σπούδασε γαλλική και ιταλική φιλολογία στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Δουβλίνου. Το 1928 γνώρισε στο Παρίσι τον Τζέιμς Τζόυς, του οποίου υπήρξε έκτοτε στενός φίλος και γραμματέας. Το 1937 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου και έζησε ως το τέλος της ζωής του. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου: ποίηση, δοκίμιο, μυθιστόρημα, θέατρο. Από τα σημαντικότερα πεζά του: η τριλογία "Μολλόυ", "Ο Μαλόν πεθαίνει", "Ο ακατανόμαστος"· "Πρώτος έρωτας"· "Φαντασία νεκρή φαντάσου"· "Ο ερημωτής". Το 1952 γίνεται ευρύτερα γνωστός με το πρώτο του παιγμένο και δημοσιευμένο θεατρικό έργο, το "Περιμένοντας τον Γκοντό". Ακολούθησαν: "Τέλος του παιχνιδιού", "Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ", "Ευτυχισμένες μέρες", "Θέατρο", και πολλά άλλα σύντομα έργα. Το 1969 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στο Παρίσι στις 22 Δεκεμβρίου 1989.
