Οι συζητήσεις, οι ημερίδες, τα συνέδρια γύρω από τα προβλήματα των νέων ολοένα και αυξάνονται τα τελευταία χρόνια τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Αρχίζουμε δηλαδή να εντοπίζουμε τα προβλήματα των νέων, να ευαισθητοποιούμαστε όλο και περισσότερο γύρω από τα προβλήματα τους.
Βέβαια ίσως αναρωτηθεί κανείς και σχολιάσει, αν είναι δυνατόν σε κάποιο συνέδριο, συμπόσιο που διαρκεί δύο-τρεις μέρες να καλυφθούν τα προβλήματα των νέων και μάλιστα να δοθούν και οι λύσεις. Σίγουρα όχι! Σημασία όμως έχει ότι φθάσαμε στο σημείο α ευαισθητοποιούμαστε γύρω από τα προβλήματα τους. Είναι πάντα χρήσιμο να εντοπίζουμε τα προβλήματα να τα θίγουμε γιατί μόνο έτσι οδηγούμαστε και στις λύσεις τους.
Πράγματι τα προβλήματα των νέων είναι ποικίλα, πολύπλοκα, σύνθετα. Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία έρχεται λοιπόν αντιμέτωπη με τα προβλήματα της κατάρτισης, επιμόρφωσης των νέων, του επαγγελματικού προσανατολισμού τους γενικότερα. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι, το αν η «παιδεία» που παίρνουν οι νέοι είναι «ικανοποιητική»; Αλλά παράλληλα τίθεται το ερώτημα, η απασχόληση, η ανεργία των νέων πώς αντιμετωπίζεται; Ή ακόμη το θέμα του ελεύθερου χρόνου αποτελεί ένα ακόμη πρόβλημα για τους νέους; Το 1983 ιδρύθηκαν στη χώρα μας οι υπηρεσίες Νέας Γενιάς [Π.Δ. 140/17.5.1983 «περί οργάνωσης υπηρεσιών νέας γενιάς»] με σκοπό την προσπάθεια μιας υπεύθυνης πολιτικής αντιμετώπισης των θεμάτων της νεότητας από πλευράς κυβέρνησης. Προωθήθηκαν λοιπόν από τότε τα προβλήματα των νέων;
Αυτές οι σκέψεις, οδήγησαν το Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Κοινωνικών Επιστημών να επιλέξει ως θέμα του Ε΄ Πανελληνίου της Συνεδρίου της την Ελληνική νεολαία: εκπαίδευση, απασχόληση, ελεύθερος χρόνος. [...]
(από την εισαγωγή της Τέσσας Δούλκερη)
