Η πολεοδομία που κυριάρχησε μεταπολεμικά -εργαλεία και φορείς άσκησης- μακριά από να πετύχει τους στόχους της, έχει εμφανίσει σημεία ιδιαίτερης δυσκολίας και αδυναμίας να παρέμβει στα χρόνια, αλλά και στα όψιμα προβλήματα της πόλης, ενώ, στην παρούσα μορφή της, τίθεται ζήτημα επάρκειας ως προς τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει τις νέες αναδυόμενες μορφές αστικότητας.
Είναι πρόδηλη η ανάγκη χάραξης και εφαρμογής νέων πολιτικών που θα οδηγήσουν την πρωτεύουσα μεσο/μακροπρόθεσμα σε τροχιά (επαν)οργάνωσης στο πλαίσιο μιας ενιαίας στρατηγικής αναβάθμισης του αστικού της χώρου.
Στόχος του παρόντος συλλογικού έργου, είναι να αναγνώσει προβλήματα και τάσεις της αστικής εξέλιξης της πρωτεύουσας -της δομής και της άρθρωσής της με τον ευρύτερο χώρο, τόσο της επικράτειας όσο και ευρωπαϊκού/διεθνή- να (επανα)προσδιορίσει και να αναδείξει σχεδιαστικά εργαλεία στις κρίσιμες συνιστώσες που στοιχειοθετούν μία ολική πολιτική αστικής επανοργάνωσής της· να καταγράψει τους αλληλοσυσχετισμούς, να προτείνει δέσμη μέτρων/ενεργειών/δράσεων/έργων και να εντοπίσει/διαβλέψει το μέτρο των δυσχερειών προώθησης/υλοποίησής τους. [...]
