Είναι πολύ παράξενος ο τρόπος που βλέπουν οι μεγάλοι εμάς τα παιδιά. Όσο πιο μικροί είμαστε τόσο πιο συχνά λένε πως είμαστε πολύ έξυπνοι, αλλά και τόσο περισσότερο νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα... Αυτό τους κάνει να ψιθυρίζουνε μπροστά σου ή να φωνάζουν στο διπλανό δωμάτιο για πράγματα που σε αφορούν και να είναι ήσυχοι πως εσύ δεν έχεις ακούσει τίποτα. Ακόμα όμως και να ξέρουν πως έχεις ακούσει τα πάντα, συνεχίζουν να είναι σίγουροι πως δεν έχεις καταλάβει τι έχουν πει. Έτσι και εγώ τις περισσότερες φορές, για να μην τους χαλάσω το χατίρι, κρατάω για τον εαυτό μου αυτά που καταλαβαίνω και κάνω αυτό που νομίζουν, κάνω δηλαδή πως δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Ο Αλμπέρτο είναι ένα τυχερό αγόρι. Όχι όμως γιατί όλα στη ζωή του του έχουν πάει καλά. Ίσως το ανάποδο να έχει συμβεί. Είναι ένα τυχερό αγόρι γιατί μπορεί να κάνει φίλους, να συμβιβάζεται και να προχωρά στη ζωή του και, κυρίως, γιατί μπορεί να σκέφτεται τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά απ’ ό,τι οι μεγάλοι.
Ο Παναγιώτης Τσιρίδης γεννήθηκε το 1967 στην Κύπρο από Κύπριο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Μετά την εισβολή των Τούρκων το 1974, ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Είναι μουσικοπαιδαγωγός και έχει εργαστεί αρκετά χρόνια στην πρωτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση, ενώ σήμερα εργάζεται για την Εκπαιδευτική Τηλεόραση. Συνεχίζει σπουδές στην ψυχολογία. Συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Αθηνών σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και διαθεματικής προσέγγισης της γνώσης για μουσεία, φεστιβάλ και ιδρύματα. Εργάζεται ως εμψυχωτής σε εκδηλώσεις φεστιβάλ και προγράμματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου και αλλού. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε αρκετά συνέδρια και σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, έχει δημοσιεύσει άρθρα για τη μουσική εκπαίδευση και έχει γράψει και σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις για παιδιά και εφήβους. Έχει δημοσιεύσει βιβλία παιδικής λογοτεχνίας και μουσικής αγωγής και έχει συμμετάσχει στη δημιουργία εκπαιδευτικών ταινιών.
