Ήδη από τη δεκαετία του 1910 συναντάμε σχετικές αναφορές Ελλήνων διανοητών αλλά και μεταφράσεις ψυχαναλυτικών κειμένων, με έμφαση κυρίως στην παιδαγωγική εφαρμογή της ψυχανάλυσης. Φωτισμένοι Έλληνες διανοητές, κυρίως παιδαγωγοί συναναστράφηκαν και αναλύθηκαν από πρωτοπόρους ψυχαναλυτές με αποτέλεσμα να ευαισθητοποιηθούν στην ψυχαναλυτική σκέψη και κάποιοι εξ αυτών να εργαστούν κλινικά εφαρμόζοντας ψυχοδυναμική προσέγγιση. Μεμονωμένοι Έλληνες ψυχαναλυτές μέλη ψυχαναλυτικών εταιρειών του εξωτερικού έδρασαν ήδη από τη δεκαετία του 1950 κυρίως στην Αθήνα προσπαθώντας να αναπτύξουν ψυχαναλυτικούς θεσμούς, αλλά και να εφαρμόσουν την ψυχαναλυτική θεωρία και πρακτική σε υπάρχοντες κλινικούς θεσμούς. Ήταν αυτοί που συντέλεσαν καθοριστικά στο να ωριμάσει η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός επίσημου ελληνικού ψυχαναλυτικού φορέα. Με το πέρασμα των χρόνων, όροι όπως απωθημένο, ασυνείδητο, αντίσταση, καθήλωση, σεξουαλικότητα, ψυχανάλυση, οιδιπόδειο, είναι –αν και όχι πάντα εύστοχα– σε καθημερινή χρήση στην κλινική πρακτική, αλλά και στην καθομιλουμένη, συχνά απηχώντας άλλα από αυτά που η ψυχανάλυση ορίζει.
