Εννεάς πρώτη


Συγγραφέας : Πλωτίνος
Μεταφραστής : Καλλιγάς Παύλος Καλλιγάς Παύλος
Επιμελητής : Καλλιγάς Παύλος
Εκδότης : Ακαδημία Αθηνών
Έτος έκδοσης : 1994
ISBN : 9789607099167
Σελίδες : 320
Σχήμα : 24x17
Κατηγορίες : Φιλοσοφία, Αρχαία ελληνική
Σειρά : Βιβλιοθήκη Α. Μανούση

Τιμή ebooks.gr: 21.00 €
Τιμή εκδότη: 23.33 €




Ο φιλόσοφος Πλωτίνος αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο του Νεοπλατωνισμού. Γεννήθηκε το 204 με 205 μ.Χ. στην Αίγυπτο. Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή στη Ρώμη στην οποία δίδασκαν όχι μόνο οι επαγγελματίες του είδους, αλλά και επιφανείς άνδρες. Ο ίδιος δεν έδινε τόσο σημασία στη σωματική υπόσταση του ανθρώπου όσο στη δύναμη της ψυχής. Η ψυχή, κατά τη βασική θεωρία του των "τριών υποστάσεων", έχει θεϊκή προέλευση και θεϊκή υπόσταση. Η ψυχή δίνει πνοή στην αδιαμόρφωτη ύλη του κόσμου στην οποία συγκαταλέγονται και τα σώματα των ανθρώπων. Ο άνθρωπος λοιπόν για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα της ψυχής του θα πρέπει να την αφιερώσει στον υπέρτατο σκοπό της ένωσης με το Θείο. Αν όμως λησμονήσει τη φύση της ψυχής του και αυτή αφιερωθεί εξολοκλήρου στην εξυπηρέτηση των υλικών αναγκών και "δεθεί" με την υποδεέστερη αξιολογικά εγκόσμια ύλη, η φυσική τιμωρία της θα είναι ο θάνατος μαζί με το σώμα. Έτσι λοιπόν η ψυχή όχι μόνο δεν ανταμείβεται -για το ότι θυσίασε την αρχική της επουράνια θέση για να ζωογονήσει την κοσμική ύλη- αλλά τιμωρείται εξαιτίας της αλαζονικής στάσης που κράτησε αφού την γοήτευσε η επιφανειακή χάρη της υλικής διάστασης. Ο Πλωτίνος δεν απέφυγε να υιοθετήσει την πλατωνική θεώρηση για την ιδανική πολιτεία. Μια πολιτεία χωρισμένη σε τρεις τάξεις (λαός, φύλακες, άρχοντες, -το ρόλο των τελευταίων θα έπαιζαν οπωσδήποτε και αποκλειστικά οι φιλόσοφοι-), στα πλαίσια της οποίας το καθένα άτομο θα είχε προκαθορισμένη θέση στην κοινωνία και ελάχιστες δυνατότητες ανέλιξης. Ο Πλωτίνος έδωσε μια άλλη διάσταση στη φιλοσοφική σκέψη. Καθόρισε το σκοπό της φιλοσοφίας όχι μόνο σε επίπεδο άσκησης του ανθρωπίνου πνεύματος και της ανθρώπινης λογικής ικανότητας, καθώς τον είχαν καθορίσει προγενέστεροι φιλόσοφοι, αλλά σε παράγοντα που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη σωτηρία της αιωνιότητας.


Από το κρατίδιο του 19ου αιώνα στην ισχυρή Ελληνική Δημοκρατία του 21ου Η "Πολεμική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας" είναι πάνω απ' όλα ανάγνωσμα πατριδογνωσίας, που παρουσιάζει με σαφήνεια την περιπετειώδη διαδρομή μας μέχρι την εθνική ολοκλήρωση. Αποφεύγοντας συνηθισμένες υπερβολές, οι ιστορικοί που υπογράφουν το τρίτομο αυτό έργο, καταγράφουν όχι μόνο τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση, αλλά και τα λάθη που σημάδεψαν τους αγώνες των Ελλήνων τον 20ο αιώνα. Η χαρά της Απελευθέρωσης από τη γερμανική κατοχή δεν κρατάει πολύ για τη χώρα μας. Την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος ανοικοδομεί τα ερείπια από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έλληνες επιδίδονται σ' έναν αδυσώπητο εμφύλιο αλληλοσπαραγμό. Βγαίνοντας από τον Εμφύλιο, η Ελλάδα βρίσκεται στον Ψυχρό Πόλεμο ταγμένη με την πλευρά της Δύσης. Συμμετέχει στην εκστρατεία της Κορέας, ενώ σε μείζον εθνικό ζήτημα αναδεικνύεται το Κυπριακό το οποίο, από τη δεκαετία του '50 μέχρι σήμερα, καθορίζει σχέσεις καχυποψίας με τους μεγάλους συμμάχους της. Παράλληλα, όμως, η χώρα μας αναρρώνει από τα τραύματα της Κατοχής και του Εμφυλίου, προσπαθεί να αποκαταστήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και γίνεται πλήρες και ισότιμο μέλος των ισχυρότερων διεθνών οργανισμών. Ο τρίτος τόμος περιέχει τα κεφάλαια: - ΙΑ': Στάθης Καλύβας, Νίκος Μαραντζίδης, "Ο Εμφύλιος Πόλεμος" (με βιβλιογραφία) - ΙΒ': Ευάνθης Χατζηβασιλείου, "Επιβιώνοντας στον μεταπολεμικό κόσμο" (με βιβλιογραφία) - ΙΓ': Ιωάννης Στεφανίδης, "Το Κυπριακό Ζήτημα, 1950-1974" (με βιβλιογραφία) - Ανθολογία κειμένων για το Κυπριακό Ζήτημα - Χρονολόγιο: Ελλάδα - Χρονολόγιο: Κόσμος

 


Ο φιλόσοφος Πλωτίνος αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο του Νεοπλατωνισμού. Γεννήθηκε το 204 με 205 μ.Χ. στην Αίγυπτο. Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή στη Ρώμη στην οποία δίδασκαν όχι μόνο οι επαγγελματίες του είδους, αλλά και επιφανείς άνδρες. Ο ίδιος δεν έδινε τόσο σημασία στη σωματική υπόσταση του ανθρώπου όσο στη δύναμη της ψυχής. Η ψυχή, κατά τη βασική θεωρία του των "τριών υποστάσεων", έχει θεϊκή προέλευση και θεϊκή υπόσταση. Η ψυχή δίνει πνοή στην αδιαμόρφωτη ύλη του κόσμου στην οποία συγκαταλέγονται και τα σώματα των ανθρώπων. Ο άνθρωπος λοιπόν για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα της ψυχής του θα πρέπει να την αφιερώσει στον υπέρτατο σκοπό της ένωσης με το Θείο. Αν όμως λησμονήσει τη φύση της ψυχής του και αυτή αφιερωθεί εξολοκλήρου στην εξυπηρέτηση των υλικών αναγκών και "δεθεί" με την υποδεέστερη αξιολογικά εγκόσμια ύλη, η φυσική τιμωρία της θα είναι ο θάνατος μαζί με το σώμα. Έτσι λοιπόν η ψυχή όχι μόνο δεν ανταμείβεται -για το ότι θυσίασε την αρχική της επουράνια θέση για να ζωογονήσει την κοσμική ύλη- αλλά τιμωρείται εξαιτίας της αλαζονικής στάσης που κράτησε αφού την γοήτευσε η επιφανειακή χάρη της υλικής διάστασης. Ο Πλωτίνος δεν απέφυγε να υιοθετήσει την πλατωνική θεώρηση για την ιδανική πολιτεία. Μια πολιτεία χωρισμένη σε τρεις τάξεις (λαός, φύλακες, άρχοντες, -το ρόλο των τελευταίων θα έπαιζαν οπωσδήποτε και αποκλειστικά οι φιλόσοφοι-), στα πλαίσια της οποίας το καθένα άτομο θα είχε προκαθορισμένη θέση στην κοινωνία και ελάχιστες δυνατότητες ανέλιξης. Ο Πλωτίνος έδωσε μια άλλη διάσταση στη φιλοσοφική σκέψη. Καθόρισε το σκοπό της φιλοσοφίας όχι μόνο σε επίπεδο άσκησης του ανθρωπίνου πνεύματος και της ανθρώπινης λογικής ικανότητας, καθώς τον είχαν καθορίσει προγενέστεροι φιλόσοφοι, αλλά σε παράγοντα που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη σωτηρία της αιωνιότητας.

-->



e-mail Facebook Twitter