Στο δίπολο αρετής και κακίας, αγιότητας και κυριαρχίας των πιο άγριων ενστίκτων, κινούμαστε όλοι καθημερινά. Πότε μαγνητισμένοι από τον έναν, πότε από τον άλλο πόλο. Παραδέρνουμε μέσα σε συμπληγάδες ανθρωπιάς κι απανθρωπιάς, αναζητώντας νόημα κι ευτυχία στη ζήση μας. Κι επειδή ο στόχος αυτός αποδεικνύεται συνήθως χίμαιρα, το πιο ψηλαφητό σε τούτο το ταξίδι είναι οι εμπειρίες, θελημένες ή αθέλητες, ανθρώπινες κι απάνθρωπες. Πείρα που αφήνει γεύση ανάμεικτη, με μπόλικη την πικράδα, λίγη κι ανεκτίμητη τη γλύκα.
Οι πρωταγωνιστές των έντεκα αυτοτελών ιστοριών της παρούσας συλλογής είναι κι ετούτοι βουτηγμένοι πατόκορφα στο αγριοπέλαγο της ζωής. Κι όπως συμβαίνει, τραβούν ρότα ακραία, σπανιότερα ορισμένη με την πυξίδα της αυτογνωσίας και τα πέρατα του μέτρου. Άλλοτε, γίνονται ή και αφήνονται να γίνουν έρμαια των πιο ταπεινών ορμεμφύτων τους, κυρίως του ενστίκτου της κυριαρχίας έναντι των άλλων και της εγωτικής αυτοθωράκισης. Άλλοτε, πορεύονται ανήμποροι να τα βάλουν με τον δαίμονα της καταρρακωμένης αυτοπεποίθησης, καταλήγοντας θύματα των άλλων, περιθωριακές φιγούρες. Κάποτε, πάλι, διάγουν ζωή, γεμάτη από την κενότητα της αφοσίωσης σε ιδανικά ιδεολογήματα και στερεότυπα. Είναι και φορές που ξεπερνώντας την ανθρώπινη ηθική, τη φτιασμένη στα μέτρα των δυνατών, των αυθεντιών και των τυποποιών, φθάνουν στην αυθυπέρβαση ξεχειλίζοντας το απόσταγμα της λογικής στοργής για τον συνάνθρωπο, τούτο το ακριβά σπάνιο ελιξίριο που οι άνθρωποι έχουν ονοματίσει με τη βαρύτιμη λέξη "αγάπη".
Ο Σπύρος Κιζιρίδης γεννήθηκε το 1977 στην Έδεσσα, όπου και ολοκλήρωσε την υποχρεωτική και λυκειακή εκπαίδευση. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου και διαμένει τα τελευταία χρόνια. Εδώ και δεκατρία χρόνια εργάζεται ως φιλόλογος στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στο παρόν, υπηρετεί στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Η παρούσα συλλογή διηγημάτων "Έντεκα ιστορίες αγιότητας και αγριότητας" αποτελεί την πρώτη απόπειρα να ξεκινήσει τη λογοτεχνική σταδιοδρομία του, δίνοντας το προσωπικό στίγμα του στα σύγχρονα ελληνικά γράμματα. Γενικότερα, αντιλαμβάνεται τη λογοτεχνία ως μιαν άλλη ματιά στη ζωή, θεώρηση που γεννάται αφενός από το άθλημα της σχέσης του ανθρώπου με τα έμψυχα και τα άψυχα, καθώς κι από το πάλαισμα με τις λέξεις, μέσα σε αρένες δημιουργικής έμπνευσης κι ανθρώπινου προβληματισμού.
