[...] Βγήκα γρήγορα απ' το στρατόπεδο και πήρα το λεωφορείο μέχρι την πλατεία Κάνιγγος. Απ' εκεί ένα ταξί μ' άφησε κοντά στην πολυκατοικία που ήταν το διαμέρισμά της. Στάθηκα κάτω απ' το πλησιέστερο μπαλκόνι να μην βρέχομαι και κατασκόπευα την κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας. Ρολόι δεν είχα στο χέρι μου, αλλά υπολογίζοντας την ώρα που έφυγα και τη διαδρομή που είχα κάνει, θα έπρεπε να ήταν εκεί γύρω στις οκτώ. Η γειτονιά έρημη σαν να μην κατοικούσαν άνθρωποι στα γύρω σπίτια. Απελπίστηκα!
Ξαφνικά από το βάθος του δρόμου, που ξεκινάει η πάροδος της Πατησίων, ένα τζιπ ήρθε και στάθηκε δίπλα στην πολυκατοικία. "Καληνύχτα κι ευχαριστώ", άκουσα τη φωνή της Ηλέκτρας, τη στιγμή που η πόρτα έκλεινε πίσω της και το τζιπ έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής.
Λαχτάρησα ακούγοντάς την! [...]
Ο Σωτήρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο ιστορικό χωριό της Σελλασίας στη Λακωνία και μεγάλωσε και σπούδασε στη Σπάρτη. Εκεί εργάστηκε σε υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου εργάστηκε σε εισαγωγική εταιρεία ως λογιστής. Αργότερα και για τα επόμενα δεκατρία συναπτά έτη εργάστηκε ως υπάλληλος στο ταχυδρομείο της Σπάρτης. Σήμερα ζει στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε επί σειρά ετών στο αεροδρόμιο της Βοστόνης.
Ταξίδεψε αρκετά, ακόμα και με καΐκια, σε νησιά του Αιγαίου και Ιονίου πελάγους ενώ τότε ήταν που έκανε τα πρώτα του συγγραφικά βήματα. Έχει ολοκληρώσει πέντε μυθιστορήματα τα οποία απέσπασαν πολύ κολακευτικά σχόλια από αναγνώστες σε Ελλάδα και Αμερική. Ένα από αυτά, "Τα σκαλοπάτια της αμαρτίας", δημοσιεύτηκε σε καθημερινές συνέχειες στην ελληνική εφημερίδα της Νέας Υόρκης "Εθνικός Κήρυξ".
