Εσάνθημα (το) ουσ. [<αρχ. ἐσάνθημα < ἐσανθῶ
< ἔσω + ἀνθῶ] εσωτερική αλλοίωση ψυχικής φύσεως
που προκαλείται από εξωγενείς νοσογόνους παράγοντες
| (μτφ.) εσωτερικό άνθισμα.
Ο τίτλος της παρούσας συλλογής είναι μια λέξη που δεν υπάρχει και δεν έχει τη θέση της σε κανένα λεξικό εκτός από εκείνο της φαντασίας. Τα εσανθήματα - όπως τα εξανθήματα - αν αγνοηθούν εξαπλώνονται. Απαιτούν αναγνώριση, προσοχή και φροντίδα. Στην περίπτωσή τους, η ύφεση και η ανακούφιση επιτυγχάνεται με τις λέξεις. Τις λέξεις και το φως που τρεμίζει μέσα τους.
-
[...]ξεγλιστρώ
από του φόβου τ' αγκίστρι
και τσακίζομαι
στα τοιχώματα της γυάλας
χτενίζω το μυαλό τρις ημερησίως
λευκές χωρίστρες επιμελώς τραβώ
πάνω στο μαύρο[...]
