Τα "Μνημόνια κατανοήσεως" των "Ευρωεταίρων" που υπέγραψε η Ελλάς την τελευταία 7ετία με το ΔΝΤ μείωσαν τον πληθυσμό της χώρας κατά 150.000 άτομα και αύξησαν τον Δείκτη Εξαρτήσεως στο 2. Σε κάθε εργαζόμενο αντιστοιχούν δύο "εξηρτημένα" άτομα (κάτω των 12 ετών και άνω των 65 ετών) ως και η συντήρηση 1,1 εκατομμυρίου ανέργων.
Ο Ελληνικός πληθυσμός ελαττώνεται ταχέως εξ αιτίας της υπογεννητικότητας και της μαζικής φυγής των νέων Ελλήνων (κάτω των 45 ετών) στο εξωτερικό. Στην 7ετία της ευρω-κρίσεως υπολογίζεται ότι 500.000 άτομα έφυγαν από την Ελλάδα , 170.000 μόνο το 2017, και το πληθυσμιακό κενό καλύπτουν εισρέοντες εκ Τουρκίας λαθρομετανάστες και οι γεννήσεις μουσουλμάνων στην Ελλάδα.
Εάν συνεχισθεί η αποτρόπαια αλλά φευκτή πορεία του Ελληνικού πληθυσμού, σε τριάντα χρόνια θα αριθμεί τα 7 εκατομμύρια: 35% οι γέροντες, 800.000 τα παιδιά και 3 εκατομμύρια οι εργαζόμενοι χαμηλόμισθοι μουσουλμάνοι.
Τούτο, όμως, θα σημάνει και το τέλος του Ελληνισμού, που έδρασε εκπολιτιστικώς επί 6.000 χρόνια στη γωνιά αυτή της Γης.
Η συνεχής υποχώρηση της αναλογίας γεννήσεων των Ελλήνων αποδίδεται στην μείωση του εθνικού εισοδήματος κατά 30%, στο κλείσιμο 200.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων και στην έξοδο των νέων από την χώρα. Αιτία η βαρεία φορολογία , τα Κάπιταλ Κοντρόλς και τα περιοριστικά μέτρα της ρευστότητος. Τα διαρρέοντα στην ΕΕ "πρωτογενή πλεονάσματα" 7 δις ευρώ ετησίως προκαλούν κάμψη της Ελληνικής παραγωγής, πολύ πιο κάτω της δυνητικής "πλήρους απασχολήσεως". Αφ’ ότου η χώρα υιοθέτησε το ευρώ ως νόμισμα, το 2002, έχασε σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, με αποτέλεσμα την άνοδο της ανεργίας. Εν τούτοις, η πτώση της απασχολήσεως στην Ελλάδα δεν υπήρξε αποτέλεσμα μόνον των Μνημονίων Λιτότητος που επέβαλε το ΔΝΤ τα έτη 2010-2017, αλλά και της εντάξεως της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981. Ολόκληροι κλάδοι της Ελληνικής παραγωγής συρρικνώθησαν, όπως η καπνοπαραγωγή, η αλιεία, τα ναυπηγεία, η μεταλλουργία, η κτηνοτροφία, ενώ ο τουρισμός κατέστη "μονοκαλλιέργεια", με φθίνουσα μάλιστα απόδοση.
Να είναι όλα αυτά τυχαία, αποτέλεσμα της αβελτηρίας των μεταπολιτευτών που υπερχρέωσαν την χώρα, ή μήπως μία παλαιά συνωμοσία διά την μεταβολή της χώρας σε τόπο "παραθερισμού των Αρίων";
Ο δημοσιογράφος Κώστας Κόλμερ γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διπλωματούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος της οικείας Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών. Έκαμε μεταπτυχιακές οικονομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες. Εργάστηκε ως οικονομικός συντάκτης στις εφημερίδες "Ναυτεμπορική", "Μεσημβρινή", "Χρήμα", "Εστία", "Τα Νέα", "Μακεδονία" και "Βραδυνή". Στις τέσσερις τελευταίες εγκαινίασε οικονομική στήλη. Διετέλεσε επί σειράν ετών αρθρογράφος στα περιοδικά "Οικονομικός Ταχυδρόμος" και "Επίκεντρα". Αρθρογράφησε στο "Παρόν" επί εθνικών θεμάτων και στην "Νέα Πολιτική" του εκδοτικού οίκου "Παπαζήση". Σήμερα γράφει στα "Επίκαιρα" του εκδοτικού οργανισμού Λιβάνη. Το 1979 έγινε παραγωγός και παρουσιαστής στην ΕΡΤ του προγράμματος "Είσαι στην ΕΟΚ. Μάθε για την ΕΟΚ". Το 1982 υπήρξε ραδιοφωνικός σχολιαστής στον ΑΝΤ1 και το 1995 καθιέρωσε για πρώτη φορά εν Ελλάδι οικονομική εκπομπή στο Κανάλι 5. Σήμερα σχολιάζει την πολιτικοοικονομική κατάσταση στην εκπομπή "Τομές" του High ΤV κάθε δεύτερη Πέμπτη. Ως συνιδρυτής του Κέντρου Πολιτικής Ερεύνης και Ενημερώσεως (ΚΠΕΕ) πρωτοστάτησε στην αφύπνιση του καλώς εννοουμένου "οικονομικού φιλελευθερισμού" στην χώρα μας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και της Ενώσεως Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Εκπροσωπεί εν Ελλάδι την ελβετική οικονομική εφημερίδα "HandelsΖeitung" και προβάλλει την χώρα μας με ένα ετήσιο αφιέρωμα αδιαλείπτως απ' το 1976.
