Η μελέτη αυτή αναλύει αρχειακό υλικό των αρχών του 20ού αιώνα στην Κρήτη, το οποίο αναφέρεται σε καίρια ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής, ιδιαίτερα στο χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών.
Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα σημεία που χρησιμοποιείται η συγκριτική επιχειρηματολογία για να τεκμηριωθούν βασικές αρχές και θέσεις πολιτικής της εκπαίδευσης από το χώρο της Ευρώπης, των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών συστημάτων και του Ευρωπαίου εκπαιδευτικού.
Η εργασία αυτή, εντασσόμενη μέσα σε ένα νέο πλαίσιο ιστορικο-συγκριτικής προσέγγισης των εκπαιδευτικών ζητημάτων, επιδιώκει να αναδείξει πτυχές της εκπαιδευτικής πολιτικής στο χώρο της τοπικής εκπαιδευτικής ιστορίας με αφορμή το παράδειγμα της Κρήτης. Η προσέγγιση στηρίζεται σε δημοσιευμένο αλλά και εν μέρει αδημοσίευτο αρχειακό υλικό, με βάση το οποίο γίνεται προσπάθεια για μια νέα ανάγνωση τόσο του ίδιου του υλικού όσο και των συμπερασμάτων της δευτερογενούς βιβλιογραφίας από τη σκοπιά της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Η μελέτη του χώρου αυτού είναι ιδιαίτερα σημαντική αν εκληφθεί ως ερευνητικό πεδίο ανάλυσης του ιστορικού - εκπαιδευτικού "παραδείγματος" στη διαχρονία, διότι μπορεί να αναδείξει σε ένα οριοθετημένο ιστορικά πεδίο πώς η κατανομή της εξουσίας και η λήψη αποφάσεων επηρεάζει το εκπαιδευτικό φαινόμενο στη συγχρονία του. Το παράδειγμα της Κρητικής Πολιτείας με το οποίο ασχολείται η παρούσα μελέτη ενδείκνυται και για άλλους λόγους: Πρώτον, η περίοδος της δεκαπενταετίας στην οποία εκτείνεται η Κρητική Πολιτεία είναι μία περίοδος ιδιαίτερα σημαντική από τη σκοπιά των ιστορικο-πολιτικών αλλά και των διεθνών συγκυριών που έλαβαν χώρα στην Κρήτη, λόγω κοινωνικο-πολιτικών ανακατατάξεων στον ευρύτερο νοτιο-ανατολιτικό άξονα της Μεσογείου, δεύτερον, η Κρητική Πολιτεία ως νέα Επικράτεια προσπάθησε να χαράξει εκπαιδευτική πολιτική τέτοια που θα τη διευκόλυνε να οδηγηθεί από το καθεστώς της Αυτονομίας στην Ένωση με την Ελλάδα και τρίτον, είναι δυνατόν στην περίπτωση της να σταθμιστούν καλύτερα ερμηνείες και εξηγήσεις της πολιτικής της εκπαίδευσης γενικότερα, μια και η ίδια ως πολιτειακό σύστημα, παρά τις ασάφειες της, αποτέλεσε θεσμοθετημένη δομή σε επίπεδο κατανομής της εξουσίας και της οργάνωσης για το σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων στο χώρο της εκπαίδευσης.
Ο Κωνσταντίνος Γ. Καρράς είναι επίκουρος καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη Συγκριτική Εκπαίδευση, στις Εκπαιδευτικές Πολιτικές που αφορούν τους Εκπαιδευτικούς, στην Εκπαίδευση των Εκπαιδευτικών στην Ευρώπη - Συστήματα μόρφωσης και επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών, στο Επάγγελμα του Εκπαιδευτικού, στα Ευρωπαϊκά Εκπαιδευτικά Προγράμματα, στις Εκπαιδευτικές Μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη. Το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο εστιάζεται στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα, εκτός από τη μελέτη Μaster και τη διδακτορική διατριβή, που αφορούν την Εκπαίδευση των Εκπαιδευτικών στην Ευρώπη και τις Κοινωνικές Αναπαραστάσεις Ευρωπαίων Εκπαιδευτικών για το επάγγελμά τους. Έχει δημοσιεύσει μία μονογραφία με τίτλο "Ζητήματα Πολιτικής της Εκπαίδευσης στην Κρήτη στις αρχές του 20ού αιώνα. Δοκίμιο προβληματισμού στο πλαίσιο του ιστορικο-συγκριτικού παραδείγματος", Αθήνα, Εκδόσεις Ατραπός, 2007. Έχει επίσης δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα (στην ελληνική, αγγλική και ρωσική γλώσσα) σε έγκυρα ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε Ευρωπαϊκά Ερευνητικά Προγράμματα, όπως: "Παιδεία Ομογενών", Πρόγραμμα Socrates, "Ένταξη Τσιγγανοπαίδων στο Σχολείο".
