Μερικές φορές δημιουργούνται και καταστάσεις ή συμβαίνουν τυχαία γεγονότα, τα οποία εκμεταλλεύεται η Εκκλησία εις βάρος των πιστών κατεβάζοντας έτσι το επίπεδο της πίστης στα όρια της δυσειδαιμονίας. Μια εικόνα δακρύζει. Θαύμα! Γιατί θαύμα; Γιατί πάντα δακρύζει ο άγιος και δεν γελά και μία φορά; Δεν εκπροσωπεί την δύναμη του Θεού; Δεν πρέπει να βοηθά τους ανθρώπους; Γιατί να κλαίει σαν μικρό παιδί που το έδειραν; Γι' αυτό περίμεναν οι άνθρωποι τον Μεσσία, για να βλέπουν τους αγίους Του να κλαίνε απογοητευμένοι και φοβισμένοι προαναγγέλλοντας μελλοντικά κακά;
Εάν μετά τον ερχομό του Μεσσία όλοι οι άγιοι κλαίνε, τότε γιατί Τον περιμέναμε; Θα πεις, είναι πολύ ευκολότερο να κατασκευάσεις έναν άγιο που κλαίει παρά που γελάει· αλλά αυτό είναι θέμα της δικαιοσύνης.
Ο Κωνσταντίνος Ι. Ερρίπης γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1943. Τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Α΄πρότυπο γυμνάσιο αρρένων Πειραιώς (νυν Ιωννίδειος Σχολή). Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ιατρικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου. Εργάσθηκε ως ιατρός Καρδιολόγος επί 35 έτη, μέχρι το 2010. Έχει εργασθεί ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης επί οκτώ χρόνια. Χρημάτισε πρώτος γραμματέας της Μητρόπολης Νίκαιας.
