Ως αλλοτρίωση (Alienation, entfrembung ή entausserung), λοιπόν εννοούμε την διάβρωση (από την απλή αλλοίωση και παραμόρφωση ως την πλήρη καταστροφή) κάθε μορφής ζωής και κυρίως του προσώπου και της κοινωνικής ομάδας, έτσι ώστε να αλλοιώνεται η να ματαιώνεται η κατά φύση ανάπτυξή τους. Όσοι κάνουν λόγο για αλλοτρίωση, σε οποιαδήποτε σχολή και αν ανήκουν και με οποιοδήποτε πρίσμα κι αν εξετάζουν το φαινόμενο αυτό, προϋποθέτουν απαραίτητα μία κατά φύση σχέση και μια κατά φύση ανάπτυξη. Δεν μπορούμε δηλαδή να κάνουμε λόγο για αλλοτρίωση, αν δεν δεχτούμε τρία πράγματα: 1) μια υπάρχουσα (ιστορική ή ιδεατή) κατά φύση σχέση, 2) μια έκπτωση του προσώπου ή της ομάδας από την σχέση τούτη, και 3) μια, κατά συνέπεια, μικρή ή μεγάλη αλλοίωση του χαρακτήρα της προσωπικής και κοινωνικής ζωής.
