Η αναγνώριση του ΕΑΜ, υπό το σχήμα της ενιαίας, καθολικής και αδιαίρετης Εθνικής Αντίστασης, το 1982, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας. Η Εθνική Αντίσταση δεν αναγνωρίστηκε, όμως, για πρώτη φορά το 1982. Το βιβλίο εξετάζει την αναγνώριση ως μια μακρά και σύνθετη διαδικασία κρατικών πολιτικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, η οποία ξεκίνησε από την απελευθέρωση της χώρας, το 1944, και ολοκληρώθηκε το 2006. Με άξονα το επιχείρημα πως η αναγνώριση αποτέλεσε πρωτίστως ένα ζήτημα εθνικής ένταξης και αποκλεισμού, με επίκεντρο την έννοια της «ελληνικότητας», αυτή η μελέτη αναλύει εκ νέου τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας μέσα από το πρίσμα μιας κεντρικής αλλά, συχνά, ξεχασμένης διαδικασίας που, μεταξύ άλλων, παρήγαγε πολιτικές, δημιούργησε δίκτυα εξουσίας, νοηματοδότησε με πολλαπλούς τρόπους το εθνικό παρελθόν, συγκρότησε ταυτότητες, προκάλεσε πολιτικοκοινωνικές συγκρούσεις αλλά και συγκλίσεις, διαμορφώθηκε αλλά και διαμόρφωσε κομβικά γεγονότα όπως ο Εμφύλιος, η Δικτατορία και η Μεταπολίτευση.
