"... προαναγγέλλω ρητώς και υπευθύνως το θάνατο του γαμπρού μου Άνθιμου Χυδά, συζύγου της κόρης μου Αλίκης, εντός των επομένων δώδεκα ωρών. Αίτιο του θανάτου του θα είναι η καρδιακή ανακοπή. Η σύλληψη, ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της πράξης αυτής οφείλονται αποκλειστικά σε δική μου πρωτοβουλία και δράση".
Με αυτά τα λόγια ο καθηγητής Οδυσσέας Βερνής εξηγεί τον ήσυχο θάνατό του και προετοιμάζει τους συγγενείς, τους φίλους και εκείνον που θα τον ακολουθήσει στον άλλο κόσμο. Το σχέδιό του να δολοφονήσει τον εκδότη Άνθιμο Χυδά δεν πρόκειται να συναντήσει κάποιο εμπόδιο. Είναι τόσο σίγουρος, που αποχαιρετά το ακροατήριο της διαθήκης του απευθύνοντας έναν μακάβριο χαιρετισμό στο γαμπρό του: "Εις το επανιδείν"... είναι ο χαιρετισμός του νεκρού προς τον μελλοθάνατο.
Ο αστυνόμος Άρης Δριμός καλείται να λύσει την υπόθεση, την τελευταία της καριέρας του και της ζωής του. Ο θάνατος στέκεται απέναντί του και τον περιμένει το ίδιο σίγουρος. Η ανίατη ασθένεια και το χαμένο παρελθόν της ζωής του τον σπρώχνουν στο ίδιο βέβαιο μέλλον, σε ένα αργό ταξίδι απόγνωσης και απελπισίας.
Γίνεται ο χαμός ενός ανθρώπου να γεννά πόνο και συνάμα ελπίδα; Μπορεί κάποιος να προσφέρει με το θάνατό του όσα δεν μπόρεσε μια ολόκληρη ζωή; Ο Δριμός έχει πια λίγο χρόνο για να απαντήσει, λιγότερο ίσως απ’ όσον απαιτεί η ασύλληπτη αλήθεια· η αλήθεια της Διαθήκης του Δολοφόνου.
Ο Νίκος Γκίκας γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Εργάζεται ως μεταφραστής, διορθωτής και κειμενογράφος. "Η διαθήκη του δολοφόνου" είναι το πρώτο του κείμενο που εκδίδεται.
