Στο πλαίσιο της ανάλυσής της εύστοχα επισημαίνει η συγγραφέας την ευαισθησία του Λέοντος απέναντι στο εθιμικό δίκαιο που, σε πολλές περιπτώσεις, αποτέλεσε το έναυσμα για τη λήψη νομοθετικών μέτρων. Ταυτόχρονα όμως τονίζει ότι ο Λέων δεν αναγνωρίζει στο έθιμο την άνευ ετέρου ισχύ κανόνα δικαίου. Αυτή η στάση δεν συνιστά εκδήλωση κάποιας πρόδρομης μορφής νομικού θετικισμού, αλλά στοιχείο της αυτοκρατορικής ιδεολογίας, κατά την οποία ο νόμος λειτουργεί ως το πιο πρόσφορο "εργαλείο" για την άσκηση εξουσίας.
Μη Διαθέσιμο
