Στην κορυφή του απέναντι δένδρου, ένα φως, ένα μεγάλο λαμπερό μάτι στροβιλιζόταν γύρω από ένα πύρινο σημείο. Ένιωσα τη ζεστή του ματιά να αναπαύεται πάνω μου, να ταξιδεύει, να με διαπερνά, να φτάνει σε βάθη που δε γνώριζα την ύπαρξή τους, και με ένα δέος που με πλημμύρισε ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ήταν Εκείνος: ο Θεός ή η Ζωή με τα ακατανόητα μυστήριά τους. (Ιβάν Κλίμα)
