Ένας άντρας που επί χρόνια περιµένει την ίδια γυναίκα. Ο ΜουστάκΣερχαζίν, ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Σερχαζίν. Μια ζωή που θυσιάστηκε σ’ έναν υπέροχο έρωτα. Και µία φιλόδοξη γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στην οθωµανική ιστορία. Μια καριέρα γεµάτη επιτυχίες. Μία καθηγήτρια που δολοφονείται µ’ έναν χαρτοκόπτη, στου οποίου τη λαβή είναι χαραγµένη η βούλα του Μωάµεθ του Πορθητή. Μια δολοφονία µε ερωτικά κίνητρα; Ή µήπως µια µηχανορραφία που τα πλοκάµια της εκτείνονται µέχρι τον ύποπτο θάνατο του µεγάλουηγεµόνα; Ένα ασυνήθιστο ταξίδι στην εποχή που το οθωµανικό κράτος µετατρέπεται σε αυτοκρατορία, στις ηµέρες που είναι γεµάτεςθριάµβους και προδοσίες. Και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η προαιώνια ερώτηση που διαρκώς ηχεί στα αυτιά µας: Ιστορία είναι ό,τι βιώθηκε στο παρελθόν ή αυτά που διηγούνται οι ιστορικοί;
Και ο σουλτάνος Μωάµεθ ο Πορθητής. Ο άρχοντας Μουράτ, υιός Μωάµεθ και ο άρχοντας Μωάµεθ, υιός Μουράτ, η κυριαρχία του οποίου απλώνεται σε δύο θάλασσες και δύο στεριές. Η σκιά του Δηµιουργού επί της γης. Ο σουλτάνος που κυρίευσε την Κωνσταντινούπολη, ο φυσικός κληρονόµος του Βυζαντίου· ένας ισχυρός ηγεµόνας που φλέγεται από τη λαχτάρα να δηµιουργήσει ένα νέο έθνος, το οποίο αποτελείται από διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικές φυλές. Έφιπποι που καλπάζουν στις απέραντες πεδιάδες. Κλαγγές σπαθιών, πολεµικές ιαχές, κραυγές τρόµου. Πόλεις που κυριεύονται η µία πίσω από την άλλη, κράτη που καταρρέουν το ένα πίσω από το άλλο, πύργοι ατελείωτοι που συνεχώς αλλάζουν χέρια. Και το πεπρωµένο που δεν αλλάζει ποτέ. Ο άνθρωπος που πίνει το ηδύποτο του θανάτου. Και ο ύποπτος θάνατος του Μωάµεθ του Πορθητή. Και οι δύο πρίγκιπες γιοι του. Το παλάτι που χωρίζεται στα δύο, το κράτος που χωρίζεται στα δύο και ο λαός που δεν ξέρει τίποτε απ’ όλα αυτά. Και καθώς διαρκεί ο αιµατηρόςαλληλοσπαραγµός των δύο πριγκίπων, το νεκρό σώµα του σουλτάνου που λησµονιέται σ’ ένα δωµάτιο του παλατιού...
Ο Αχμέτ Ουμίτ γεννήθηκε στο Γκαζιαντέπ της Τουρκίας το 1960 και ζει στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά και Πολιτικές Επιστήμες στην Ακαδημία Πολιτικών Επιστημών της Μόσχας. Παρ' όλο που ξεκίνησε τη συγγραφική του ζωή γράφοντας ιστορίες, το πρώτο του έργο που κυκλοφόρησε ήταν η ποιητική ανθολογία με τίτλο "Η κρυψώνα του δρόμου". Το 1992, όταν εξέδωσε το "Η ξυπόλητη νύχτα", πήρε το βραβείο "Συγγραφής και Τέχνης του Φερίτ Μπαγίρ". Το 1994 εκδόθηκαν η ιστορία "Μια κραυγή σκίζει την νύχτα" και το παιδικό βιβλίο "Παραμύθι μέσα στο παραμύθι". Η ένταση που υπήρχε σε όλα του τα βιβλία εμφανίστηκε ολοκληρωτικά στο "Ομίχλη και νύχτα", που εκδόθηκε το 1996. Το 1998 εκδόθηκε το "Άρωμα φόβου", το οποίο ανέτρεψε τα μέχρι τότε καλούπια των αστυνομικών μυθιστορημάτων και δημιούργησε πρότυπο. Ακολούθησε "Το κλειδί της Αγκάθα", που περιλαμβάνει αστυνομικές ιστορίες και το "Εγκλήματα με ονομασία προέλευσης". Το 2010 εξέδωσε το βιβλίο "Οι μνήμες της Κωνσταντινούπολης" με τεράστια επιτυχία.
