Το βιβλίο του Βαγγέλη Κωστούδη μέσα από αναμνήσεις και την προσωπική του ματιά, δίνει στο σύγχρονο αναγνώστη γεγονότα και καταγραφές που εκτείνονται από το 1940 έως το 1949, δηλαδή στα χρόνια των δύο ένοπλων αναμετρήσεων του λαϊκού κινήματος. Ιδιαίτερα στην περίοδο της τρίχρονης δράσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στις Σέρρες και την ευρύτερη περιοχή, η καταγραφή στηρίζεται σε αυθεντική πηγή της εποχής: το αρχείο του ΔΣΕ στην περιοχή των Σερρών, όπου ο συγγραφέας έδρασε ως Πολιτικός Επίτροπος. Τηλεγραφήματα, διαταγές, σημειώματα δίνουν την πορεία της 7ης Μεραρχίας και στη συνέχεια της 132ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, και αναδεικνύουν ότι ο ΔΣΕ υπήρξε ένας οργανωμένος λαϊκός στρατός.
Ο αγώνας του ΔΣΕ που οργανώθηκε από το ΚΚΕ, δέχτηκε και δέχεται τη λυσσαλέα επίθεση της αστικής τάξης καθώς και τη διαστρέβλωση και συκοφαντία από τη μεριά των οπορτουνιστών.
Ο Βαγγέλης Κωστούδης (Αλέξης) γεννήθηκε στην Ανδριανούττολη το 1919. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στη Σκοτούσα Σερρών.
Στα παιδικά του χρόνια ήταν οικότροφος στο ορφανοτροφείο Καβάλας και Ελευθερούπολης. Τελείωσε την τρίχρονη Αγροτική Σχολή Κομοτηνής. Αργότερα στα χρόνια της προσφυγιάς, φοίτησε στο νυχτερινό Πανεπιστήμιο Μαρξισμού - Λενινισμού της Βουδαπέστης και πήρε το δίπλωμα των Κοινωνικών Επιστημών.
Έλαβε μέρος στον πόλεμο του '40 στην Αλβανία και την άνοιξη του '41, ως έφεδρος αξιωματικός μηχανικού, στο Μπέλλες ενάντια στους Γερμανούς.
Στο ΚΚΕ οργανώθηκε το 1941.
Στην Εθνική Αντίσταση, συμμετείχε ως καπετάνιος του 19ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Στο ΔΣΕ διετέλεσε διοικητής του αρχηγείου Σερρών και Πολιτικός Επίτροπος της 132ης Ταξιαρχίας και της 7ης Μεραρχίας.
Έζησε 38 χρόνια στην Ουγγαρία σαν πολιτικός πρόσφυγας. Την περίοδο 1954-56 διετέλεσε γραμματέας του εκλεγμένου γραφείου, έχονταςτη φροντίδα και την ευθύνη για τους πολιτικούς πρόσφυγες της Ουγγαρίας. Για την κοινωνική του προσφορά στην περίοδο αυτή τιμήθηκε με τρία διαφορετικά μετάλλια από τις κρατικές υπηρεσίες της Ουγγαρίας.
Πρωτοστάτησε στη δημιουργία και τη λειτουργία του αγροτικού συνεταιρισμού «ΕΙΡΗΝΗ» στο χωριό Μπελογιάννης της Ουγγαρίας.
Παντρεύτηκε το 1950, τη Δέσποινα Κοτσάλη και απέκτησαν μια κόρη τη Νίκη. Έχει μια εγγονή, την Αφροδίτη.
Επαναπατρίστηκε το 1989 και από τότε ζει στην Αθήνα ως συνταξιούχος.
Το 1956 στην Ουγγαρία πήρε μέρος, όπως και άλλοι Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες, στην εθνική φρουρά για την υπεράσπιση της Λαϊκής Δημοκρατίας από την αντεπανάσταση.
