Ο όρος "transfer pricing" (ενδοομιλική τιμολόγηση) εμφανίστηκε στην ελληνική φορολογική πρακτική πολύ πρόσφατα. Στην ουσία, η τιμολόγηση των ενδοομιλικών συναλλαγών παρέμενε μέχρι τώρα άγνωστο έδαφος για τους φορολογουμένους και τις φορολογικές αρχές, καθόσον η σχετική προβληματική περιοριζόταν στην "υπερτιμολόγηση-υποτιμολόγηση" και σε απόπειρες προληπτικού ελέγχου συγκεκριμένων ενδοομιλικών δαπανών που σημείωσαν παταγώδη αποτυχία.
Η προκείμενη μελέτη πραγματεύεται την τιμολόγηση των ενδοομιλικών συναλλαγών και επιδιώκει να συστηματοποιήσει τη σχετική ύλη, αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα στοιχεία του ελληνικού δικαίου εντός του ευρύτερου πλαισίου που διαμορφώνεται από τις σχετικές ρυθμίσεις του διεθνούς και του ευρωπαϊκού φορολογικού δικαίου.
