Σε ανύποπτες στιγμές σκέφτομαι αυτόν τον τόπο.
Πώς τον έχουμε καταντήσει έτσι;
Ένα εγκαταλειμμένο νεκροταφείο είναι και τίποτα περισσότερο. Ξέρεις όμως γιατί συνέβη αυτό;
Γιατί κανείς ποτέ δεν θέλησε να συναντήσει πραγματικά τον εαυτό του και κατ’ επέκταση τους άλλους.
Γιατί όλοι μέσα μας βρίσκονται τελικά. Κάθε φορά που ήταν έτοιμο να συντελεστεί το θαύμα το αποφεύγαμε. Κρυβόμασταν σε κόμματα και οργανώσεις.
Σε ιδεολογίες και σχέδια επί σχεδίων, έχοντας την ψευδαίσθηση, πως κατέχουμε μόνο εμείς την απόλυτη αλήθεια.
Σε αυτήν τη χώρα περιμέναμε να αλλάξει πρώτα ο άλλος και στο τέλος δεν άλλαξε κανείς.
