Αναλύοντας τα σπουδαία έργα των κορυφαίων αμερικανών κοινωνιολόγων Νταίηβιντ Ρήσμαν, Κρίστοφερ Λας, Ντάνιελ Μπελ και Ρίτσαρντ Σένετ, ο συγγραφέας καταλήγει στα συμπεράσματά του:
Ζούμε σε μία νέα εποχή. Την εξέγερση της δεκαετίας του 1960 διαδέχονται σήμερα η αδιαφορία και ο ναρκισσισμός. Τη λογική της ομοιομορφοποίησης διαδέχονται η αποτυποποίηση και η γοητεία. Την ιδεολογική σοβαρότητα διαδέχεται η γενίκευση του χιούμορ. Μία νέα δημοκρατική εποχή που χαρακτηρίζεται από τον περιορισμό της βίας και την εξάντληση αυτού που εδώ και εκατό χρόνια αποτελούσε την πρωτοπορία. Με αυτό τον νέο ατομικισμό, οι ανεπτυγμένες βιομηχανικές κοινωνίας εισέρχονται στη "μεταμοντέρνα" εποχή.
Ο Gilles Lipovetsky γεννήθηκε το 1944 και είναι καθηγητής φιλοσοφίας στη Γκρενόμπλ. "Η εποχή του κενού", που εκδόθηκε στο 1983 και στην οποία ο συγγραφέας πρόσθεσε έναν επίλογο το 1993, θεωρήθηκε σημαντικότατη συνεισφορά στην κατανόηση του σύγχρονου ατομικισμού. Ακόμη και πολέμιοι του βιβλίου, του αναγνωρίζουν σπάνια περιγραφική πληρότητα και καίρια εμβάθυνση σε επιμέρους ζητήματα. Έκτοτε, έχει γράψει και τα ακόλουθα βιβλία:
L' empire de l' ephemere. La mode et son destin dans les societes modernes (1987) - Le crepuscule du devoir. L' ethique indolore des nouveaux temps democratiques (1992) - La troisieme femme. Permanence et revolution du feminin (1997).
