Σε μερικές από τις πιο τρομαχτικές σκηνές που έχουν γραφτεί στη μοντέρνα λογοτεχνία, ο Άπτον Σίνκλερ απεικονίζει ολοζώντανα τη ζωή στα εργοστάσια του Σικάγο, κατά τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα. Η φρίκη των σφαγείων, οι βάρβαρες συνθήκες εργασίας, η φτώχεια που φτάνει στα όρια της εξαθλίωσης, οι αρρώστιες, η διαφθορά, η απελπισία αποκαλύπτονται μέσα από τα μάτια του Γιούργκις Ρούντκους, ενός νεαρού μετανάστη, που ήρθε στο Νέο Κόσμο με την αρραβωνιαστικιά του και την οικογένεια της για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή.
"Η Ζούγκλα", που εκδόθηκε το 1906, ξεσήκωσε την κατακραυγή του κοινού και ανάγκασε την κυβέρνηση να διατάξει έρευνες, που οδήγησαν στο νόμο περί καθαρής τροφής. Καθιέρωσε επίσης το νεαρό συγγραφέα ως έναν σταυροφόρο των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ως έναν από τους καλύτερους παγκοσμίως ομιλητές υπέρ της ισότητας και της ανθρωπιάς.
Ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος και πολιτικός συγγραφέας Άπτον Μπελ Σίνκλερ (1878-1968) αναμφίβολα άφησε τη σφραγίδα του στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία, συγγράφοντας πάνω από 90 βιβλία, έχοντας κερδίσει το βραβείο Πούλιτζερ (1943) και έχοντας επηρεάσει γενικά την πολιτική και κοινωνική ζωή των Η.Π.Α. με τις μεταρρυθμιστικές ιδέες του. Ο Σίνκλερ έζησε φτωχικά με τον αλκοολικό πατέρα του και πλούσια με τους παππούδες του και έτσι τα αντιφατικά βιώματά του έγιναν η μαγιά για τις κατοπινές σοσιαλιστικές του πεποιθήσεις. Αποφοίτησε από το Κολέγιο της Πόλης της Νέας Υόρκης το 1897 και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος. "Η ζούγκλα" (1906), δηλαδή το έκτο κατά σειρά έργο του, αποτέλεσε σταθμό τόσο για τη δική του καταξίωση όσο και για την ιστορία του νατουραλιστικού, προλεταριακού μυθιστορήματος. Είναι ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τη δημοσιογραφική του έρευνα σχετικά με τις συνθήκες εργασίας στη βιομηχανία των ζωικών τροφίμων, που είχε ως αποτέλεσμα τη θέσπιση νομικών διατάξεων για τις προδιαγραφές παραγωγής. Ο Σίνκλερ συνέβαλε στην ίδρυση της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών το 1920. Στο συγγραφικό του έργο ακολούθησε μια σειρά με θέματα της επικαιρότητας, όπως το "Πετρέλαιο" (1927), που αναφερόταν σε μια αληθινή υπόθεση διαφθοράς πολιτικών προσώπων, και η "Βοστόνη" (1928), βιβλίο βασισμένο στην υπόθεση Σάκο και Βαντσέτι. Όσα έργα του Σίνκλερ συμβάδιζαν με την κομουνιστική προπαγάνδα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην τότε Ρωσία. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Οικονομικής Κρίσης ο Σίνκλερ οργάνωσε ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα για την καταπολέμηση της φτώχειας και μάλιστα το 1934 κατέβηκε στις εκλογές ως υποψήφιος κυβερνήτης της Καλιφόρνιας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, χωρίς όμως να εκλεγεί. Η επόμενη μεγάλη συγγραφική επιτυχία του ήταν μια σειρά έντεκα μυθιστορημάτων, βασισμένων σε σύγχρονα ιστορικά γεγονότα, όπως το "Τέλος του κόσμου" (1940) και τα "Δόντια του δράκου" (1942), που του χάρισε και το Βραβείο Πούλιτζερ. Το 1934 έγραψε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο "Αμερικανικό προκεχωρημένο φυλάκιο: Βιβλίο αναμνήσεων", το οποίο αργότερα, αναδιαμορφωμένο και συμπληρωμένο, το εξέδωσε υπό τον τίτλο "Η αυτοβιογραφία του Άπτον Σίνκλερ" (1962). Τέλος, δημοσιοποίησε και μια συλλογή επιστολών του με το βιβλίο "Η ζωή μου σε επιστολές" (1960).
