Στη "Ζούγκλα", ο Σίνκλαιρ αφηγείται την επική τραγωδία του Γιούργκις Ρούντκους, ενός λιθουανού χωριάτη, που έρχεται, μαζί με φίλους και συγγενείς, μετανάστης στα σφαγεία, για να δουλέψει, να ζήσει και να πεθάνει εκεί. Στα Κονσερβάδικα (όπως λέει ο Σίνκλαιρ τα σφαγεία), οι μετανάστες συναντούν όλα τα κακά της αμερικανικής βιομηχανίας, της πολιτικής και της κοινωνίας. Δεν ξέρουν λέξη αγγλικά, κι έτσι πέφτουν εύκολα θύματα των δυνατών -των συσκευαστών και των επιστατών τους, της αστυνομίας, των πολιτικών "μπόσηδων", των μεσιτών και της υπόλοιπης "ανώτερης τάξης". Ο Γιούργκις αναγκάζεται να "λαδώσει" για να κρατήσει τη δουλειά του· ο μεσίτης τού τη σκάει πουλώντας του με δόσεις ένα σπίτι, χωρίς να του εξηγήσει ορισμένες ρήτρες, που ο λιθουανός δεν μπορεί να τις διαβάσει· απ' αυτές, θα χάσει τελικά το σπίτι του· τον ξεθεώνει το ανελέητο φουλάρισμα της δουλειάς και σακατεύεται· τρομερές αρρώστιες βασανίζουν την οικογένειά του· μπαίνει στη μαύρη λίστα, τον κλείνουν άδικα στη φυλακή επειδή δέρνει τον απάνθρωπο "μπόση" της γυναίκας του. Ένας ένας, ο Γιούργκις και οι δικοί του τσακίζουν: οι γέροι μένουν στο δρόμο να πεθάνουν της πείνας, οι γυναίκες ξεπέφτουν στην πορνεία για να ζήσουν, η γυναίκα του Γιούργκις πεθαίνει πάνω στη γέννα, στα χέρια μιας ανίδεης μαμής, δίχως περίθαλψη, και το μωρό πνίγεται σε μια από τις βρώμικες λακούβες με τα βουρκόνερα που ζώνουν την άθλια παράγκα του. Ούτε για μια στιγμή ο Σίνκλαιρ δεν ανακουφίζει τον αναγνώστη από τη ρεαλιστική απεικόνιση της βρώμας, της δυσωδίας και της απανθρωπιάς των σφαγείων. Στο τέλος ο Γιούργκις, ερείπιο πια κι ολομόναχος, γίνεται αλήτης, όσο που πείθεται ότι μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να σώσει και να ξαναφτιάξει τούτο τον αποτρόπαιο κόσμο.
Ο Αμερικανός μυθιστοριογράφος και πολιτικός συγγραφέας Άπτον Μπελ Σίνκλερ (1878-1968) αναμφίβολα άφησε τη σφραγίδα του στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία, συγγράφοντας πάνω από 90 βιβλία, έχοντας κερδίσει το βραβείο Πούλιτζερ (1943) και έχοντας επηρεάσει γενικά την πολιτική και κοινωνική ζωή των Η.Π.Α. με τις μεταρρυθμιστικές ιδέες του. Ο Σίνκλερ έζησε φτωχικά με τον αλκοολικό πατέρα του και πλούσια με τους παππούδες του και έτσι τα αντιφατικά βιώματά του έγιναν η μαγιά για τις κατοπινές σοσιαλιστικές του πεποιθήσεις. Αποφοίτησε από το Κολέγιο της Πόλης της Νέας Υόρκης το 1897 και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος. "Η ζούγκλα" (1906), δηλαδή το έκτο κατά σειρά έργο του, αποτέλεσε σταθμό τόσο για τη δική του καταξίωση όσο και για την ιστορία του νατουραλιστικού, προλεταριακού μυθιστορήματος. Είναι ένα βιβλίο εμπνευσμένο από τη δημοσιογραφική του έρευνα σχετικά με τις συνθήκες εργασίας στη βιομηχανία των ζωικών τροφίμων, που είχε ως αποτέλεσμα τη θέσπιση νομικών διατάξεων για τις προδιαγραφές παραγωγής. Ο Σίνκλερ συνέβαλε στην ίδρυση της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών το 1920. Στο συγγραφικό του έργο ακολούθησε μια σειρά με θέματα της επικαιρότητας, όπως το "Πετρέλαιο" (1927), που αναφερόταν σε μια αληθινή υπόθεση διαφθοράς πολιτικών προσώπων, και η "Βοστόνη" (1928), βιβλίο βασισμένο στην υπόθεση Σάκο και Βαντσέτι. Όσα έργα του Σίνκλερ συμβάδιζαν με την κομουνιστική προπαγάνδα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην τότε Ρωσία. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Οικονομικής Κρίσης ο Σίνκλερ οργάνωσε ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα για την καταπολέμηση της φτώχειας και μάλιστα το 1934 κατέβηκε στις εκλογές ως υποψήφιος κυβερνήτης της Καλιφόρνιας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, χωρίς όμως να εκλεγεί. Η επόμενη μεγάλη συγγραφική επιτυχία του ήταν μια σειρά έντεκα μυθιστορημάτων, βασισμένων σε σύγχρονα ιστορικά γεγονότα, όπως το "Τέλος του κόσμου" (1940) και τα "Δόντια του δράκου" (1942), που του χάρισε και το Βραβείο Πούλιτζερ. Το 1934 έγραψε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο "Αμερικανικό προκεχωρημένο φυλάκιο: Βιβλίο αναμνήσεων", το οποίο αργότερα, αναδιαμορφωμένο και συμπληρωμένο, το εξέδωσε υπό τον τίτλο "Η αυτοβιογραφία του Άπτον Σίνκλερ" (1962). Τέλος, δημοσιοποίησε και μια συλλογή επιστολών του με το βιβλίο "Η ζωή μου σε επιστολές" (1960).
