Ο σπουδαίος σοβιετικός θεωρητικός της τέχνης, Μιχαήλ Λίφσιτς επιχειρεί να αποτιμήσει το έργο του μεγάλου γάλλου συγγραφέα ακολουθώντας τις αισθητικές αντιλήψεις του Μαρξ τις οποίες ανέπτυξε σε προηγούμενες μελέτες του με πιο εμβληματική το έργο του «Ο Μαρξ και η αισθητική» του 1933. Ένα ασυνήθιστα διεισδυτικό κείμενο γεμάτο βαθιές και γόνιμες σκέψεις πάνω στην Ανθρώπινη Κωμωδία.
Η έκδοση περιλαμβάνει κι ένα γραπτό του Γκέοργκ Λούκατς πάνω στα άρθρα του Μπαλζάκ ως κριτικού της λογοτεχνίας.
Ο Μιχαήλ Λίφσιτς (Mikhail Lifshitz) γεννήθηκε στην Κριμαία το 1905 και πέθανε το 1983. Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Vkhutemas, την Ανώτατη Σχολή Τεχνών της Μόσχας, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920.
Σε συνεργασία με τον Λουνατσάρσκι και τον Σίλερ δημοσίευσαν την πρώτη σχετική συλλογή αποσπασμάτων από το έργο των Μαρξ και Ένγκελς. Ίδρυσε και διηύθυνε το σημαντικό λογοτεχνικό περιοδικό Literaturny Kritik [Λογοτεχνική κριτική], το οποίο συνέβαλε ιδιαιτέρως στην εξάπλωση της μαρξιστικής αισθητικής στον υπόλοιπο κόσμο μέσω της έκδοσής του στα αγγλικά, την περίοδο του Mεσοπολέμου. Η διαφωνία του με το Δόγμα Ζντάνοφ και την επιβολή του χυδαίου σοσιαλιστικού ρεαλισμού τον έθεσαν στο περιθώριο. Επανεμφανίζεται, ωστόσο, στα σοβιετικά γράμματα αρκετά αργότερα, τη δεκαετία του 1950, και ιδιαίτερα μετά την αποσταλινοποίηση του 1956.
