[...] Ορισμένες από τις κοινοτικές πολιτικές ασκούνται κατ' αποκλειστικότητα -π.χ. αγροτική πολιτική, αλιευτική πολιτική και εμπορική πολιτική- υπό την έννοια ότι αντικαθιστούν ουσιώδη στοιχεία εθνικών πολιτικών. Οι περισσότερες όμως ασκούνται εκ παραλλήλου, συμπληρώνοντας τις αντίστοιχες εθνικές δράσεις. Παραδείγματα τέτοιων πολιτικών αποτελούν η βιομηχανική πολιτική, η πολιτική στους τομείς του περιβάλλοντος, της παιδείας, του πολιτισμού.
Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι η εξέταση της επίδρασης που ασκεί η κοινοτική πολιτική περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι εάν η πολιτική που ανέπτυξε η Κοινότητα για την προστασία του περιβάλλοντος επηρέασε τη διαμόρφωση και εξέλιξη της εθνικής πολιτικής σ' αυτόν τον τομέα και σε ποιο βαθμό. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό θα πρέπει βεβαίως να γνωρίζουμε ποια είναι η κοινοτική πολιτική περιβάλλοντος. Στο πρώτο μέρος αναλύονται τα κύρια γνωρίσματα της αυτής της κοινοτικής πολιτικής και αποτυπώνεται η εξέλιξη που γνώρισε από την αρχική της σύλληψη μέχρι σήμερα, καθώς και οι μελλοντικές της κατευθύνσεις. Το δεύτερο μέρος εστιάζεται στην ανάλυση της ελληνικής περιβαλλοντικής πολιτικής και της πορείας της υπό το φως των υπερεθνικών δεσμεύσεων. Η συζήτηση εντάσσεται στη γενικότερη προβληματική για τις επιπτώσεις της ευρωπαϊκής ενοποίησης στις εθνικές πολιτικές και τη δυνατότητα των τελευταίων να διατηρούν αυτοτέλεια έναντι των υπερεθνικών αποφάσεων.
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Η Εμμανουέλα Δούση σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Σορβόννης. Είναι λέκτορας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία: "Το έννομο συμφέρον στη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης" (Αντ. Ν. Σάκκουλας, Αθήνα-Κομοτηνή, 1998), "Η κοινοτική πολιτική περιβάλλοντος και η επίδρασή της στην περίπτωση της Ελλάδας, (Παπαζήσης, Αθήνα, 2001).
