Κομψότατος και σεβαστικός χαιρετισμός -με τα λόγια του ίδιου του ακαδημαϊκού: "αφιέρωσα τη ζωή μου σ’ αυτούς τους Μικρούς επειδή πάντα τους αγάπησα με βαθύ σεβασμό"- στη νέα γενιά. Μερικοί θα τον βρουν υπεραισιόδοξο. Και όμως, έχοντας πάντα κατά νου τι γίνεται στην υπόλοιπη όλο και πιο δικτυωμένη οικουμένη, ας δούμε επιτέλους τι συμβαίνει και στα δικά μας τα λημέρια. Χώρια τους όλο και πιο ευρηματικούς ιστότοπους, σφύζουν αυτήν τη στιγμή το κέντρο αλλά και οι περιφέρειες από νεανικά hubs, συνεργατικούς/συνδημιουργικούς χώρους. Σφυρηλατούνται όχι μόνον νέες μορφές γνώσης, επικοινωνίας και ευφάνταστων παραγωγικών όπως και καταναλωτικών πρακτικών, αλλά και νέοι πολιτικοί θεσμοί που σύντομα θα πάρουν τη θέση των παλιών. Αυτών που εντελώς παραπειστικά συνεχίζουν, υποτίθεται, να επικρατούν, και που ο Serres τους παρομοιάζει με τ’ αστέρια που εξακολουθούμε να τα βλέπουμε να λάμπουν, ενώ οι αστρονόμοι μάς διαβεβαιώνουν πως έχουν προ πολλού πεθάνει.
Διακεκριμένος επιστημολόγος ο Michel Serres, στηρίζει το επιχείρημά του στη δραστική αλλαγή του γνωσιακού και επιχειρησιακού παραδείγματος. Στην πιο κρίσιμη στιγμή θα εμπιστευθεί ωστόσο το λυτρωτικό ξέσπασμα της "Κοντορεβιθούλας" του: "Δεν θέλουμε πια οι όμιλοί μας να πήζουν με το αίμα. Αχρείαστη για τις εικονικές ζωές μας -(και δεν ήταν δα λιγότερο εικονικά τα δικά σας φαντάσματα: πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια)- η ενσάρκωση αυτή. Δεν θέλουμε πια το συλλογικό να χτίζεται με τις σφαγές των άλλων ή και με τις ίδιες τις δικές μας θυσίες. Να ποιο είναι το μέλλον της δικής μας ζωής, έναντι της ιστορίας σας και των πολιτικών του θανάτου".
Ο Michel Serres γεννήθηκε στην Αζέν της νότιας Γαλλίας το 1930. Σπούδασε μαθηματικά και φυσιογνωστικές επιστήμες την εποχή που η Χιροσίμα βυθιζόταν στον πυρηνικό όλεθρο. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Normale Superieure στη φιλοσοφία. Φιλόσοφος των επιστημών από τους σημαντικότερους του 20ού αιώνα, αναγνωρίζεται ως ένας από τους ανανεωτές της γαλλικής επιστημολογίας.
Δίδαξε ιστορία των επιστημών στα Πανεπιστήμια του Κλερμόν-Φεράν, της Σορβόννης, της Βενσέν και του Στάνφορντ. Το 1990 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Γαλλίας τον τίμησε, το 2010, με τον ανώτατο τίτλο του "Grand officier de la Legion d'honneur".
Με το πολυσχιδές και πρωτότυπο συγγραφικό του έργο επιχειρεί με το παραδειγματικό και ποιητικό του ύφος να δείξει την αυταπάτη που υπάρχει στο διαχωρισμό των ανθρωπιστικών και των θετικών επιστημών και να θεμελιώσει μια επιστημολογία η οποία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας. Το έργο του περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Hermes" Ι, ΙΙ και III (1969, 1972, 1974), "Les Cinq Sens" (1985), "Le Tiers-Instruit" (1991) "Hominescence" (2001), "L'Incandescent" (2003), "Le Malpropre" (2008). Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: "Το φυσικό συμβόλαιο" (Π.Ε.Κ., 2001) και "Το παράσιτο" (Σμίλη, 2009).
Μη Διαθέσιμο
