Κεντρικό θέμα της μελέτης αυτής είναι η λειτουργία και η πρόσληψη της μνήμης, βιωμένης και επίκτητης, στο ποιητικό έργο του Γ. Χ. Θεοχάρη, ενός ποιητή από τους σημαντικότερους (και ασίγαστους) εκπροσώπους της τρίτης μεταπολεμικής γενιάς ή γενιάς της Αμφισβήτησης, όπως είναι πιο πλατιά γνωστή στο φιλότεχνο κοινό. «Είναι λίγες οι περιπτώσεις», σημειώνει ο Χρήστος Μαυρής, «όπου η μνήμη έχει καταδυναστεύσει και περισφίξει με τέτοιο σκληρό τρόπο, και κυρίως σε τέτοια έκταση, τον λογισμό νεοέλληνα ποιητή, όσο του Γ. Χ. Θεοχάρη, συγκρινόμενος ειδικά με τους ποιητές της γενιάς του ’70, στην οποία γενεαλογικά (και θεματολογικά) ανήκει, αλλά και σπάνια η τετραπέρατη μνήμη απελευθέρωσε και αναζωογόνησε σε τέτοιο εντυπωσιακό βαθμό την έμπνευσή του και συνάμα τροφοδότησε και πλούτισε τόσο γενναιόδωρα τη γραφή του!»
